Νοσταλγώ το ψωμί της μάνας μου,
τον καφέ τής μάνας μου,
το τελευταίο άγγιγμά της.
Οι μνήμες τής παιδικής ηλικίας μου, μεγαλώνουν
'μέρα με την ημέρα.
Πρέπει να αγαπώ τη ζωή μου,
διότι στην ώρα τού θανάτου μου,
πρέπει να αξίζω τα δάκρυα τής μάνας μου.
Εάν επιστρέψω μια 'μέρα,
πάρε με ως πέπλο στα βλέφαρά σου
και σκέπασε τα κόκκαλά μου με τη χλόη
που ευλογήθηκε από τα βήματά σου.
Δέσε μας μαζί
με μια μπούκλα από τα μαλλιά σου,
με μια κλωστή που κρέμεται από το πίσω μέρος τού
φορέματός σου.
Μπορεί να γίνω μια θεότητα,
εάν αγγίξω τα βάθη τής καρδιάς σου.
Ας επιστρέψω και κάνε με προσάναμμα για τη φωτιά σου,
σχοινί για ν' απλώνεις τα ρούχα στη στέγη τού σπιτιού σου.
Δίχως τις καθημερινές προσευχές σου,
είμαι πολύ αδύναμος για να σταθώ.
Γέρασα.
Δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών
τής παιδικής μου ηλικίας,
έτσι ώστε, εγώ,
μαζί με τα χελιδoνάκια,
να μπορούμε ν' ανιχνεύσουμε το μονοπάτι
πίσω στη φωλιά τής αναμονής σου.
أحنّ إلى خبز أمي
وقهوة أمي
ولمسة أمي
وتكبر فيّ الطفولة يوما
على صدر يوم
وأعشق عمري لأني
إذا مُتّ أخجل من دمع أمي
*****
خذيني، إذا عدتُ يومًا
وشاحًا لهُدبكْ
وغطّي عظامي بعشب
تعمّد من طهر كعبكْ
وشدّي وثاقي .. بخصلة شعر
..بخيط يلوّح في ذيل ثوبكْ
عساني أصير
إلها أصير..
إذا ما لمست قرارة قلبكْ!
*****
ضعيني، إذا ما رجعت
وقودا بتنور ناركْ..
وحبل غسيل على سطح دارك
لأني فقدت الوقوفَ
بدون صلاة نهاركْ
هرمت، فردّي نجوم الطفولة
حتى أشارك
صغار العصافيرِ
درب الرجوع..
لعُشِّ انتظاركْ!
--------------------
محمود درويش
Ο Μαχμούντ Νταρουίς γεννήθηκε το 1941 στο Αλ Μπιρουά της Γαλιλαίας, στην τότε υπό αγγλική διοίκηση Παλαιστίνη και σημερινό Ισραήλ. Είναι το δεύτερο παιδί μιας μουσουλμανικής, ορθόδοξης οικογένειας γαιοκτημόνων, με τέσσερις αδερφούς και τρεις αδερφές. Μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, το 1948, το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς και η οικογένεια Νταρουίς κατέφυγε στον Λίβανο όπου παρέμεινε έναν χρόνο προτού επιστρέψει παράνομα στο Ισραήλ και βρει στη θέση του χωριού της μια εβραϊκή αποικία. Η οικογένεια εγκαθίσταται έτσι στο Ντερ Αλ Ασαντ.
Ο Νταρουίς ξεκίνησε τις πρωτοβάθμιες σπουδές του στο Ντερ Αλ Ασαντ, ζώντας υπό τη μόνιμη απειλή του εντοπισμού και του εξορισμού του από τις ισραηλινές αρχές. Αργότερα, τελειώνει τις δευτεροβάθμιες σπουδές του στο Κουφούρ Γιασίφ κι εντέλει φεύγει για τη Χάιφα. Το 1960, στα δεκαεννιά του χρόνια, δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο...
Η συνέχεια εδώ
H συνέχεια εδώ