Μέχρι τότε δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο, γιατί απλούστατα δεν πρέπει να το κάνουμε. Ο λόγος είναι απλός. Σε περίπτωση που το κάνουμε, θα θέσουμε σε κίνδυνο τις ίδιες τις λύσεις. Θα τις παραδώσουμε στη διάθεση των πονηρών να τις "σκυλέψουν" και στο τέλος θα τις ακυρώσουν. Μόνον η μεγάλη δημοσιότητα μπορεί να διασφαλίσει όχι τόσο την προέλευση των λύσεων όσο το ενιαίο τους, που θα τις επιτρέψει να λειτουργήσουν. Μέχρι να εξασφαλιστεί αυτή η δημοσιότητα είμαστε υποχρεωμένοι να περιοριστούμε σε αυτού του είδους την - ελλιπή για κάποιους - ανάλυση. Οτιδήποτε άλλο κι αν κάνουμε θα είναι λάθος. Σε έναν κόσμο, ο οποίος είναι τεχνητά διχασμένος σε "αριστερούς" και "δεξιούς", είναι επικίνδυνο να προσφέρεις ένα "πακέτο" λύσεων, το οποίο δεν έχει εξασφαλίσει τη δημοσιότητα που θα του επιτρέψει να παραμένει "ακέραιο", εφόσον θα κάνει απαγορευτική κάθε προσπάθεια "κανιβαλισμού" του...
...Είναι σαν να χαρίζεις ένα "αυτοκίνητο" σε έναν κόσμο που το επιθυμεί, αλλά δεν γνωρίζει τη δωρεά και οι λίγοι - που τη γνωρίζουν - να μην το θέλουν ολόκληρο, γιατί έχουν μάθει να σκέφτονται οι μισοί σαν "λαστιχάδες" και οι άλλοι μισοί σαν "λαμαρινάδες". Μόλις το παραδώσεις, θα το διαλύσουν. Οι μισοί θα πάρουν τα "λάστιχα" και οι άλλοι μισοί τις "λαμαρίνες". Ο καθένας θα πάρει ό,τι του ταιριάζει στη δική του ιδεολογία και θα το προσαρμόσει πάνω της, αφήνοντας πίσω τους ένα άχρηστο και ρημαγμένο "κουφάρι". Η λύση δεν θα δουλέψει, γιατί οι ιδεολογίες που υπάρχουν σήμερα - και οι οποίες δεν μπορούν να δώσουν λύσεις - θα παραμείνουν οι ίδιες και απλά θα έχουν εμπλουτιστεί με κάτι, το οποίο δεν μπορεί να λειτουργήσει τμηματικά. Το "αυτοκίνητο" θα καταστραφεί και μαζί μ' αυτό και η προοπτική να το απολαύσουμε. Το μόνο που θα εξασφαλίσουμε θα είναι νέα "όπλα-ανταλλακτικά", για να κοπανάει ο ένας βάρβαρος το κεφάλι τού άλλου βάρβαρου, φωνάζοντας "αριστερά" και "δεξιά" συνθήματα.
Καλώς ή κακώς έχει και ο αναγνώστης συμμετοχή στην επιτάχυνση ή την επιβράδυνση της κατάστασης.
Πηγή: Υστερόγραφο, εδώ
