Αισυμνητεία απαιτείται, αλλά δυστυχώς το πόπολο πάσχει από ανίατη λοβοτομή πρώην πασόκε (κι εσύ) Χα-τζα-τζάρα... Πότε περιμένεις να ζητήσης δημοσίως συγγνώμην για το κακό που (κι εσύ) προξένησες στη χώρα; Ε, πότε;

Οι Δωδεκανήσιοι, «πατριώτες μέχρι το κόκκαλο», ψήφιζαν πάντα Πατριωτικά και Δημοκρατικά. Πριν το 67, ήταν με την Ένωση Κέντρου και τον Γιάννη Ζίγδη.
Το 74 ψήφισαν μαζικά Δημοκρατία. Μόνο το 36% ήσαν με τον (ξένο) Βασιλιά.
Μετά, έγιναν "Κάστρο του ΠΑΣΟΚ", και ήταν πρώτοι στην Παλαιική Άμυνα.
Ύστερα, μετά τα Ίμια , από οικογενειακή «παράδοση», ψήφισαν «Κεντροαριστερά» και μετά το Μνημόνιο, έκαναν ένα «κλίκ» πιο αριστερά και πήγαν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Στις εκλογές του Ιανουαρίου στην Κω, οι «Κεντρώοι» ψήφισαν: 397 «Παπανδρέου»,1,278 «Σκανδαλίδη», 892 τηλε-ΟΧΕΤΟ, 105 Κουβέλη, και 3200 πήγαν στον ΣΥΡΙΖΑ. ΣΥΝΟΛΟ 5300.
Οι «Αριστεροί», είναι περίπου 4000. 3200 Συριζαίοι, 68 Αναρχορουφιάνοι, και 630 Κομμουνιστες ΕΠΕ.
Οι «φωφοδεξιοί» του ΕΛΚ ηταν 4900.(27,88). Άλλους δεξιούς ψήφισαν 2138.
Σύνολο 7000 και κάτι.
Στο δημοψήφισμα είπαν ΟΧΙ με 68,82%. Μόνο το 31% ψήφισε ΕΥΡΩΠΗ.
Αν τους ρώταγαν και για την κατάληψη του νησιού τους...

Η συνέχεια  εδώ

Αισυμνητεία τώρα !

Ιστορικά η αισυμνητεία διαμορφώνεται κυρίως τον 8^ο π.Χ. αιώνα κι ήταν το αποτέλεσμα των συγκρούσεων των θεσμών της βασιλείας, τυραννίας, αριστοκρατίας και της δημοκρατικής μερίδας των πολιτών η οποία αναπτύχθηκε με την ανάπτυξη της ναυτιλίας και του εμπορίου. Έτσι στους οξείς πολιτικούς αγώνες οι οποίοι συσσώρευαν αδιέξοδα και προβλήματα, αποφασίζονταν από τους συνετούς πολιτικούς άνδρες, με κοινή συμφωνία όλων των αντιμαχόμενων μερίδων, η εύρεση του ικανού ανδρός ο οποίος  να επιφορτιστεί και να επαναφέρει την τάξη και την ευνομία στον τόπο.

Οι αρχαίοι μας πρόγονοι, σε δημοκρατικό καθεστώς, όταν η πόλη (κράτος) κινδύνευε από εξωτερικούς εχθρούς κι από εσωτερικές πολιτικές έριδες και κοινωνικές ταραχές, όταν στην κοινωνία ορθώνονταν ανυπέρβλητα οικονομικά αδιέξοδα και δοκιμάζονταν ο τόπος από πολιτική διχοστασία κι αστάθεια και κοινωνικές συγκρούσεις, όταν η αναρχία και οι αντιξοότητες δημιουργούσαν μείζον πρόβλημα στις αντοχές της κοινωνίας και της δημοκρατίας, τότε κάποιοι πατριώτες, ο Δήμος, οι ταγοί της πόλης, η εθνική αντιπροσωπεία του τόπου, ενεργώντας ως συνείδηση του έθνους και θέλοντας να προστατεύσουν τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου, με αίσθημα εθνικής ευθύνης αποφάσιζαν να επαναφέρουν την χώρα στην ομαλότητα.  Θεωρούσαν ότι είχαν την υποχρέωση και το εθνικό καθήκον να προστατεύσουν τα συμφέροντα του κοινωνικού συνόλου και του έθνους. Έτσι  καλούσαν μέσα από το λαό τον ικανότερο, τον άριστο εκ των ηγετικών ανδρών της επικράτειας και του παραχωρούσαν όλες τις θεσμικές πολιτικές, νομοθετικές και δικαστικές εξουσίες ώστε απρόσκοπτα, μέσα από ένα πρόγραμμα – οργανόγραμμα, να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο. Άλλωστε η αναρχία και οι αντιξοότητες είχαν ήδη δημιουργήσει αδιέξοδα και μείζον πρόβλημα στις αντοχές της κοινωνίας και της δημοκρατίας. Έτσι τον καθιστούσαν απόλυτο άρχοντα, μονάρχη, ο οποίος θα οδηγούσε την χώρα στην γαλήνη, την ομαλότητα, την πρόοδο, την ευημερία και στην πραγματική δημοκρατία  Τα πρόσωπα αυτά ονομάζονταν αισυμνήτες. Στα διάφορα λεξικά η λέξη ερμηνεύεται ως...

Η συνέχεια  εδώ