«...Οι Έλληνες είναι το πιο πεισματάρικο έθνος τής γης. Η ευμετάβλητη και άπληστη ματαιοδοξία τους λυγίζει κάποτε σαν ένα ελατήριο, έτοιμο να ξεπεταχτή πάλι. Ξέρουν, όταν βρεθούν στην ανάγκη, να στηρίζωνται σ' έναν πιο ισχυρό ή να γλιστρούν ταπεινά πίσω από έναν πιο ικανό, αλλά δεν συγχωρούν ποτέ το αφεντικό που τους προστατεύει ή τους κάνει πλούσιους. Πάνω από τριάντα αιώνες, ο λαός αυτός αποτελείται από μονάδες εγωιστών και ζηλιάρηδων, που τους ενώνει η ανάγκη και τους χωρίζει η παρακμή, αλλά καμμιά ανθρώπινη δύναμη δεν θα μπορούσε να τους ενώση σ' ένα σύνολο».

Πηγή: Απόσπασμα από το έργο τού Edmond About (1828–1885) Le roi des montagnes (Ο βασιλεύς των ορέων, 1857), σελ. 171 [Εκδόσεις Ερμείας, σε μετάφραση Ανδρέα Φραγκιά]

Ένας λήσταρχος ονόματι Χατζησταύρος περιφέρεται θρασύτατα στην Αττική, σκοτώνει, απάγει, ληστεύει με την ανοχή και τη συνεργασία των διωκτικών αρχών, κι όταν αισθάνεται ότι τα χρόνια πέρασαν, αποσύρεται σε «μια μικρή έπαυλη στις όχθες του Ιλισού...και κινείται δραστήρια ν’ αναλάβη το υπουργείο Δικαιοσύνης».

Επί τη ευκαιρία, πάρτε κι αυτό (που είναι και πιο γνωστό):

«Προ τού Δικαστηρίου τής αδεκάστου Ιστορίας ο Έλλην απεκαλύφθη ανέκαθεν κατώτερος των περιστάσεων καίτοι από απόψεως διανοητικής κατείχε πάντοτε τα πρωτεία. Ο Έλλην είναι ευφυέστατος αλλά και οιηματίας (αλαζών), δραστήριος αλλά και αμέθοδος, φιλότιμος αλλά και πλήρης προλήψεων, θερμόαιμος, ανυπόμονος αλλά και γενναίος πολεμιστής. Ανέδειξεν τον Σωκράτη δια να τον δηλητηριάση. Εθαύμασε τον Θεμιστοκλέα δια να τον καταδικάση εις εξορίαν. Εδημιούργησε το '21 δια να το διακυβεύση. Προέβαλε το 1909 δια να το λησμονήση. Εμεγάλωσε την Ελλάδα μετά το 1912 και παρ' ολίγον να την κηδεύση. Πλάσμα παράδοξον, ατίθασον, περίεργον, καλόν και κακόν, ασταθές και αβεβαίων διαθέσεων.
Θαυμάσατέ τον, οικτήρατέ τον εάν θέλετε, και εάν δύνασθε, ταξινομήστέ τον».

Πηγή: «Περί Ελλήνων», Ν. Κέλλυ (αρχιδικαστής ΗΠΑ, 1938). Σε διαγωνισμό μεγάλου περιοδικού τού Σικάγου, όπου έλαβε και βραβείο...