Κανείς δεν έκλαιγε όταν οι αμερικάνοι και οι συμμάχοι τους διαλύαν τις πιο προηγμένες χώρες της Μ.Ανατολής με τη βοήθεια των πάντα χρήσιμων ηλιθίων τους, των εξτρεμιστών ισλαμιστών. Αντιθέτως, πολλοί χειροκροτούσαν το προοίμιο της ανείπωτης καταστροφής, την αραβική άνοιξη για να παινέσουν την αυτοδημοκρατικότητά τους.
Τώρα, αρκετά χρόνια μετά, με το προσφυγικό να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, πολιτικοί και μήντια ανακαλύπτουν πως το πρόβλημα πρέπει να λυθεί στις ρίζες του, στα αίτια του.
Αποφεύγουν φυσικά να τονίσουν πως τα αίτια του προβλήματος δεν είναι μόνο ο ισλαμικός εξτρεμισμός αλλά και αυτός που τον εξόπλισε και του έστρωσε το δρόμο με βομβαρδισμούς και κατοχές: ο δυτικός ιμπεριαλισμός, οι ίδιοι τους δηλαδή που τώρα θέλουν να αντιμετωπίσουν τις αιτίες του προβλήματος.
Οι ρωσικές αεροπορικές επιχειρήσεις δεν έχουν κίνητρα μόνο γεωπολιτικά καθώς το λιμάνι της Ταρτούς στη Συρία είναι η μοναδική τους βάση στη Μεσόγειο.
Πέρα από την προθυμία τους να αποδείξουν έμπρακτα στο δυτικό σύστημα πως η νέα Ρωσία είναι μια δύναμη που δεν δύναται να απομονωθεί παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες της Δύσης, οι Ρώσοι κάνουν αυτό που οι σύμμαχοι μονάχα επικαλούνται όταν στην ουσία ευνοούν το αντίθετο: Οι Ρώσοι βομβαρδίζουν θέσεις εξτρεμιστικών ισλαμιστικών ομάδων.
Οι δυτικοί μπορεί να έχουν δίκιο σε ένα πράγμα: ότι στην παρούσα φάση οι Ρώσοι μπορεί να μη στοχεύουν πρωτίστως στην ISIS αλλά σε μικρότερες ισλαμιστικές ομάδες που έχουν μικρότερη κινητικότητα από αυτήν.
Ξεχνούνε όμως ότι...Η συνέχεια εδώ
