Τα πάντα ξεκινάνε από την επομένη της λήξης του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Η αναζήτησή μας από εκεί ξεκινά. Γιατί; Διότι μόνον οι τελικοί νικητές εκείνου του πολέμου —και άρα οι σημερινοί κυρίαρχοι— είχαν τη δυνατότητα να προκαλέσουν πόλεμο αυτής της κλίμακας. Εκεί αναζητούμε τους "αόρατους", που κατηύθυναν τις κυβερνήσεις και ενέπλεξαν τους λαούς σ' αυτόν τον καταστροφικό πόλεμο. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίαρχες θεωρητικά ήταν οι ΗΠΑ. Ποιες ΗΠΑ όμως; Ο εργαζόμενος από το Ντιτρόιτ, ο αγρότης από την Αλαμπάμα ή ο βιοτέχνης από το Άρκανσο; Αυτοί δεν παίζουν ρόλο στη διαμόρφωση της πολιτικής των ΗΠΑ. Στην πολιτική, η οποία επηρεάζει τον Πλανήτη.
Αναζητώντας λοιπόν τους υπεύθυνους, φτάνουμε σ' αυτούς, οι οποίοι διαμορφώνουν την πολιτική των ΗΠΑ. Εκεί εύκολα φτάνεις σε "μυστηριώδεις" οργανώσεις τύπου Λέσχη Μπίλντεμπεργκ, Τριμερής Επιτροπή, Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων κλπ.. Αυτές οι οργανώσεις είναι αυτές οι οποίες διαμορφώνουν την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ και "επηρεάζουν" τα υπόλοιπα κράτη, προκειμένου να εφαρμόζουν με θρησκευτική ευλάβεια τα "θέσφατα" της πολιτικής τους.
Αν ψάξει κάποιος ανάμεσα στα ιδρυτικά στελέχη αυτών των οργανώσεων, θα διαπιστώσει ότι στην πραγματικότητα γίνεται μια ανακύκλωση των ίδιων προσώπων. Τα ίδια πρόσωπα πρωταγωνιστούν σε όλες τις οργανώσεις. Κυρίαρχα πρόσωπα είναι άνθρωποι όπως οι Ροκφέλερ, Ρότσιτλντ, Βάρμπουργκ, Σιφ, Λέμπ, Γκόλντμαν, Σακς κλπ.. Αυτοί "ίδρυσαν" αυτά τα ιδρύματα με στόχο να ελέγχουν κυβερνήσεις και πρόσωπα. Σ' αυτά τα ιδρύματα περιφέρονται μονίμως άνθρωποι όπως οι Γκρίνσπαν, Φρίντμαν Κίσινγκερ, Βούλφοβιτς, Πέρλ, Ολντμράιτ κλπ.
Αυτοί όμως είναι Εβραίοι. Μπορούσαν αυτοί μόνοι τους να ιδρύσουν οργανώσεις, οι οποίες ελέγχουν τον κόσμο; Μπορούσαν οι "κατατρεγμένοι", "βασανισμένοι" και "κατεστραμμένοι" Εβραίοι της εποχής να "σκαρφαλώσουν" στην κορυφή του κόσμου; Όχι βέβαια. Άρα προσπαθούμε να βρούμε το "μείγμα", που επέτρεψε σ' αυτούς τους Εβραίους να ελέγξουν τον κόσμο. Για να βρούμε την άκρη του νήματος, θα πρέπει να βρούμε την "αφετηρία" όλων αυτών των καταστάσεων. Τα πάντα ξεκινούν στην ισοπεδωμένη Ευρώπη της επομένης του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου. Οι νικητές Αμερικανοί έβλεπαν την ευκαιρία της ζωής τους απέναντι στην ισοπεδωμένη Ευρώπη.
Την Ευρώπη, η οποία επί αιώνες τους πρόσβαλε και τους υποτιμούσε. Την Ευρώπη, η οποία στην ουσία τους είχε "δημιουργήσει", διώχνοντάς τους με τις θρησκευτικές "κλωτσιές" από τα εδάφη της. Αιρετικοί και πεινασμένοι Ευρωπαίοι ήταν οι "πατέρες" των ΗΠΑ. Ευρωπαϊκή πεινασμένη "πλέμπα" κουβαλούσε το περίφημο Μέι Φλάουερ. Ένας συρφετός πουριτανών βρομιάρηδων, που δεν πλένονταν, αλλά ξεφλουδίζονταν.
Όλοι αυτοί βρέθηκαν στην Ευρώπη μετά τη λήξη του πολέμου. Μπροστά στα ερείπιά της είχαν την ευκαιρία να την εκδικηθούν. Να την ταπεινώσουν και να πάρουν το αίμα τους πίσω. Με ποια δεδομένα όμως θα μπορούσαν να το κάνουν; Αν οι Ευρωπαίοι ξαναστέκονταν στα "πόδια" τους, θα τους έδιωχναν κλοτσηδόν. Τότε αποφάσισαν να συνεταιριστούν με τον "υπόκοσμο" της Ευρώπης. Αυτοί ήταν τα "εργαλεία" τους. Πολύτιμα εργαλεία, γιατί θα μπορούσαν να προδώσουν τους λαούς τους σε όλα τα κράτη. Ποιοι ήταν αυτοί; Οι συνεργάτες των ναζιστών και οι Εβραίοι. Αυτοί, δηλαδή, οι οποίοι κινδύνευαν την επομένη μέρα του πολέμου και υπήρχαν ή συνδέονταν με όλα τα ευρωπαϊκά κράτη. Οι πρώτοι κινδύνευαν να εκτελεστούν από τους λαούς ως προδότες. Οι δεύτεροι κινδύνευαν να μην τους επιτραπεί η επιστροφή στις "πατρίδες" τους. Οι υποτιθέμενοι "θύτες" και τα "θύματα" της προηγούμενης κατάστασης. Αυτούς προσπάθησαν να εκμεταλλευτούν οι Αμερικανοί, γιατί μόνον αυτοί μπορούσαν να τους είναι χρήσιμοι εις βάρος των Ευρωπαίων.
Στην πραγματικότητα δηλαδή οι Αμερικανοί αποφάσισαν να κάνουν ό,τι προσπάθησαν να κάνουν οι ναζιστές και απέτυχαν. Να κατακτήσουν την Ευρώπη. Απλά θα το έκαναν με διαφορετικό τρόπο και όχι με στρατηγούς και όπλα. Θα το έκαναν με προδότες και χρήματα. Μάλιστα η πρακτική τους δεν θα ήταν απλά η ίδια, αλλά θα δρομολογούνταν ακριβώς με τους ίδιους ανθρώπους. Φασίστες Αμερικανοί θαυμαστές των ναζιστικών θεωριών και πρακτικών θα συνεργάζονταν με αυθεντικούς ναζιστές στην Ευρώπη. Η κεφαλαιοκρατία των ΗΠΑ θα συνεργάζονταν με ναζιστές μεγαλοαστούς. Γιατί μεγαλοαστούς; Γιατί η κεφαλαιοκρατία των ΗΠΑ ήθελε να επεκτείνει τα συμφέροντά της στην Ευρώπη και άρα είχε συγκρουόμενα συμφέροντα με την κεφαλαιοκρατία της.
Άρα δεν μπορούσε να συνεργαστεί μ' εκείνους. Οι μόνοι που απέμεναν ήταν οι αστοί, οι οποίοι δεν είχαν αντίρρηση σ' αυτήν τους τη φιλοδοξία. Δεν είχαν κεφάλαιο, το οποίο να απειλείται από το αμερικανικό κεφάλαιο, ώστε να έχουν συγκρουόμενα συμφέροντα μ' αυτούς. Επιπλέον, όλοι αυτοί ήταν τρομοκρατημένοι και άρα εκβιάσιμοι, επειδή ακριβώς είχαν συνεργαστεί με τους ναζιστές.
Σ' αυτό το σημείο μπαίνουν οι Εβραίοι στο παιχνίδι. Γι' αυτόν τον λόγο τούς ήταν χρήσιμοι. Οι Εβραίοι ήταν αυτοί οι οποίοι εκείνη την εποχή "έδειχναν" τους εγκληματίες και άρα μπορούσαν να συμφωνήσουν για το ποιους δεν θα "δείξουν". Ήταν υπερπολύτιμοι όχι γι' αυτούς που θα "έδειχναν", αλλά γι' αυτούς που δεν θα "έδειχναν".
Με τον τρόπο αυτόν οι Εβραίοι θα γίνονταν οι ιερές "αγελάδες", που θα εξέδιδαν "πιστοποιητικά" αθωότητας σε όποιους ναζιστές βόλευε και συνεργάζονταν με τους Αμερικανούς. Από εκεί και πέρα τα πράγματα θα ήταν πολύ εύκολα για τους σχεδιαστές της νέας κατάστασης. Οι κεφαλαιοκράτες των ΗΠΑ θα "κατακτούσαν" την Ευρώπη και οι συνεργάτες τους, είτε ναζιστές είτε Εβραίοι, θα συντηρούσαν την "κατάκτηση".
Είναι δυνατόν όμως να υπήρχε τέτοια ανίερη συμμαχία ανθρώπων, οι οποίοι υποτίθεται μισούνταν μεταξύ τους και βρίσκονταν σε σύγκρουση; Οι "δημοκράτες" Αμερικανοί σε συνεργασία με τους ναζιστές; Οι "βασανισμένοι" Εβραίοι σε συνεργασία με τους "βασανιστές" ναζιστές; Οι τρεις μαζί συνέταιροι; Πότε πρόλαβαν και συνεννοήθηκαν πάνω στα ερείπια; Ήπιαν έναν καφέ και πρόλαβαν και τα βρήκαν μεταξύ τους; Η αλήθεια είναι ότι δεν χρειαζόταν να συνεννοηθούν. Γνώριζαν τι έπρεπε να κάνουν πολύ πριν το επιχειρήσουν. Γνωρίζονταν από πριν και συνεργάζονταν από πριν καί τα τρία μέρη. Ο παππούς του σημερινού Μπους, ο Πρέσκοτ, ήταν φίλος και συνέταιρος με τον ναζιστή μεγιστάνα Φριτς Θάισεν, ο οποίος ήταν ο μεγαλύτερος προμηθευτής στρατιωτικού υλικού του Χίτλερ.
Ο "δημοκράτης" Πρέσκοτ Μπους, στις παραμονές του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, είχε εξασφαλίσει δάνειο πολλών εκατομμυρίων αμερικανικών δολαρίων στον Χίτλερ, προκειμένου αυτός να αγοράζει πετρέλαιο από την Στάνταρ Όιλ του "ολοκαυτωμένου" Εβραίου Ροκφέλερ. Τα γερμανικά υποβρύχια του Ατλαντικού χρησιμοποιούσαν εβραϊκό πετρέλαιο, αγορασμένο με αμερικανικά δολάρια. Πιθανόν και πολλοί "φούρνοι" στα στρατόπεδα συγκέντρωσης να ζεσταίνονταν με εβραϊκό πετρέλαιο. Χωρίς εκείνα τα αμερικανικά δολάρια και το εβραϊκό πετρέλαιο ίσως ο Χίτλερ να μην μπορούσε να κάνει ούτε πόλεμο ούτε "ολοκαυτώματα". Κατάλαβε ο αναγνώστης τι λέμε;
Όταν η Ευρώπη ισοπεδωνόταν και εκατομμύρια Ευρωπαίοι πέθαιναν, η "τριμερής" αυτή συμμορία τα κονομούσε. Άρα υπήρχε ένα παρελθόν συνεργασίας μεταξύ τους.
Όταν λοιπόν αυτοί βρέθηκαν μπροστά στα ερείπια της Ευρώπης, δεν είχαν και μεγάλα διλήμματα ν' αντιμετωπίσουν. Θα εκμεταλλεύονταν την κατάσταση και άρα τους βόλευε να συνεχίσουν το "όραμα" του Χίτλερ. Το "όραμα" της κατάκτησης της Ευρώπης. Το "όραμα", το οποίο αποδεδειγμένα τους εξασφάλιζε κέρδη. Ο ιδεολογικός "συνοδοιπόρος" και οικονομικός "συνέταιρος" Χίτλερ ήταν αυτός που είχε πεθάνει και όχι ο μηχανισμός του. Αυτός ο μηχανισμός παρέμενε μάχιμος και τέλεια "δικτυωμένος" σε όλη την Ευρώπη.
Άρα τι έπρεπε να κάνουν; Να συνεχίσουν να κάνουν αυτό το οποίο ήδη έκαναν επιτυχώς κάποιοι ως πρόσωπα και απλά να μεγιστοποιήσουν την απόδοσή του. Με μια απλή αλλαγή κλίμακας μπορούσαν αυτό να το καταφέρουν. Θα συνέχιζαν τις ίδιες συμπεριφορές σε διαφορετική κλίμακα. Οι αναλογίες θα άλλαζαν και τίποτε άλλο.
"Μπους" θα γινόταν ολόκληρη η αμερικανική κεφαλαιοκρατία και στην ίδια αλλαγή κλίμακας θα ακολουθούσαν οι ναζιστές ως "Θάισεν" και οι Εβραίοι ως "Ροκφέλερ". Η "συμμορία" των τριών φυσικών προσώπων θα γινόταν "συμμορία" τριών ομάδων ανθρώπων. Δεν άλλαζαν δηλαδή δραματικά τα πράγματα. Αυτά τα οποία έκαναν εις βάρος της Ευρώπης υπέρ του Χίτλερ θα τα έκαναν αυτήν τη φορά υπέρ των εαυτών τους.
Θα διεκδικούσαν το σύνολο του κέρδους και όχι μόνον ένα μικρό μερίδιο. Στην έννοια "Μπους" θα συμπεριλαμβανόταν και η έννοια "Χίτλερ". Οι "Μπους" θα έκαναν ό,τι έκαναν πάντα κι απλά θα διεκδικούσαν και το μερίδιο του Χίτλερ. Δεν θα ήταν τα εργοστάσια των ναζιστών αυτά που θα μονοπωλούσαν την ευρωπαϊκή αγορά, αλλά τα εργοστάσια των Αμερικανών. Όλα τα υπόλοιπα θα έμεναν ίδια. Είτε μιλάμε για πρόσωπα είτε για συμπεριφορές.
Η βασική οργάνωση, η οποία τους επέτρεπε να ελέγχουν την Ευρώπη και τις ηγεσίες της, ήταν η Λέσχη Μπίλντεμπεργκ. Η Λέσχη αυτή είναι η "συντονίστρια" όλων των υπολοίπων οργανώσεων, οι οποίες προϋπήρχαν και απλά έπρεπε να βρεθεί μια νέα "πλατφόρμα", για να συνυπάρχουν υπό τα νέα δεδομένα.
Τα μέλη της δηλαδή δεν εμφανίστηκαν από το "πουθενά". Τα μέλη της ήταν ήδη μέλη παρόμοιων οργανώσεων, οι οποίες προϋπήρχαν και στην προηγούμενη κατάσταση. Οργανώσεων μασονικών, σιωνιστικών, ναζιστικών κλπ.. Οργανώσεων, οι οποίες έπρεπε να "συντονιστούν", για ν' αντιμετωπιστούν τα νέα δεδομένα. Αυτήν τη Λέσχη ίδρυσαν και οργάνωσαν από κοινού οι συνεργάτες των Αμερικανών. Ο Εβραίος Τζόζεφ Ρέτιγκερ και ο ναζιστής και ενεργό μέλος των Ες Ες πρίγκιπας Μπέρνχαρντ της Ολλανδίας. Υποτίθεται ακόμα έκλαιγαν οι Εβραίοι γύρω από τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των Ες Ες και ένας Πολωνοεβραίος δημιουργούσε πολιτική οργάνωση με συνέταιρο έναν διαβόητο "γαλαζοαίματο" Ες Ες. Χρηματοδότες αυτής της οργάνωσης ήταν όλος ο "καλός" κόσμος. Εβραίοι και ναζιστές. Ρότσιλντ, Ρόκφελερ, Schiff, Kuhn, Loeb, Ουόλεμπεργκ κλπ..
Το άλλοθι αυτής της οργάνωσης, ήταν η αντιμετώπιση του σοβιετικού κινδύνου...
