Ο κινηματογράφος του Ταρκόφσκυ: Η οπτικοποίηση τής ψυχής

Διαβάστε κι εδώ

Δεν υπήρξε ένας φιλόσοφος, ούτε ένας συγγραφέας, αλλά ένας κινηματογραφικός σκηνοθέτης, ο Ρώσος Andrej Arsen’evic Tarkovskij (γεννημένος  στο Zavraz’e, ένα χωριό περίπου 400 χιλ. Βόριο-ανατολικά της Μόσχας, στις 4 Απριλίου του 1932, πέθανε στο Παρίσι τον Δεκέμβριο του 1986) που ύψωσε μία από τις πιο καθαρές και δραματικές φωνές, για να ειδοποιήσει τους ανθρώπους του σύγχρονου πολιτισμού για τον θανατηφόρο κίνδυνο που κρέμεται πάνω από αυτόν: όχι μόνον και όχι τόσο εκείνος του πυρηνικού ολοκαυτώματος, αλλά ιδιαίτερα εκείνος του ηθικού εκμηδενισμού, τον οποίο δεν θα μπορούσε να μην ακολουθήσει, με τον ένα ή άλλο τρόπο, και εκείνος ο φυσικός. Για τον Ταρκόφσκι, ο σύγχρονος κόσμος είναι μία τρελαμένη μηχανή , που τρέχει χωρίς οδηγό ούτε κατεύθυνση, και παρασέρνει όλη την ανθρωπότητα προς την καταστροφή και προς την νέμεση της διανοητικής αλαζονείας : σε όλες τις ταινίες του, από την πρώτη («Τα παιδικά χρόνια του Ιβάν», 1962) στην τελευταία  («Θυσία», 1986), περνώντας από μία σειρά  αριστουργημάτων όπως «Αντρέι  Ρουμπλιώφ» (1966), «Σολάρις» (1972), «Ο καθρέφτης» (1975), «Ο κυνηγός» (1979), «Ο Χρόνος του Ταξιδιού» και «Νοσταλγία» (1983),ο ρώσος σκηνοθέτης γυρίζει και ξαναγυρίζει συνεχώς πάνω στον άνθρωπο, πάνω στις αληθινές πνευματικές του ανάγκες, πάνω στο σκληρό παραλογισμό του κόσμου που αυτός κατασκεύασε γύρω του, πάνω στην αναγκαιότητα να βρεθεί η σωστή πορεία, ακόμη και εάν χρειαστεί να επιστέψουμε πίσω και να μετανιώσουμε, παραδεχόμενοι  τα λάθη που έγιναν.

Το έργο του σε μεγάλο μέρος δεν είχε κατανοηθεί στην Δύση, αφού στην Σοβιετική Ένωση, ένα βαρύ πέπλο σιωπής είχε κατέβει πάνω σε αυτό-και αυτό αρκετά πριν από τον εθελοντικό εκπατρισμό του, δηλαδή ήδη από το «Αντρέι  Ρουμπλιώφ», (που στην εν λόγω χώρα βγήκε μόνο το 1972, αλλά χωρίς μία γραμμή σχολίων από μέρους του τύπου.): αγνοημένος προφήτης (που συνδέεται  από την μία πλευρά, με την παράδοση του ρωσικού μυστικισμού-προφητισμού, και από την άλλη με την υπαρξιακή αγωνία , στο πιο καλό και ειλικρινές είδος της, ειδικά του...

Η συνέχεια εδώ