Η οργάνωση Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ), ιδρυτής χαλιφάτου στο Ιράκ και τη Συρία, αποτελεί ένα θανατηφόρο συνδυασμό θρησκείας και πολιτικής στη Μέση Ανατολή. Αν και μπορεί να ενταχθεί στη λογική της ισλαμικής παράδοσης, που δεν διακρίνει ευκρινώς τη θρησκεία από την πολιτική, την ίδια στιγμή εναντιώνεται σε όλες τις κυρίαρχες ισλαμικές αντιλήψεις περί διακυβέρνησης και ισλαμικού νόμου. Αν στον ισλαμικό κόσμο υπήρχε κάποιας μορφής κεντρική θρησκευτική εξουσία, είναι μάλλον βέβαιο ότι το ΙΚ θα είχε καταδικαστεί ως αιρετική και μισαλλόδοξη διαστροφή της πραγματικής πίστης.
Η οργάνωση έχει τις ρίζες της σε ομάδες παρακλάδια/franchise της al-Qāʽida, που λειτουργούσαν ήδη από το 1999 στην Ιορδανία και στο Αφγανιστάν υπό τον Abū Muṣ‘ab al-Zarqāwī. Αναμφίβολα όμως, η οργάνωση αναπτύσσεται στο πλαίσιο του κοινωνικοπολιτικού χάους που επιφέρει η αμερικανική εισβολή στο Ιράκ, η ανατροπή του (σουνίτη) δικτάτορα Ṣaddām Ḥusayn (2003) και η συνακόλουθη εγκαθίδρυση της πλειοψηφικής σιιτικής κυβέρνησης του πρωθυπουργού Hasan al-Mālikī (2006-14).
Στο πλαίσιο της αμερικανικής κατοχής, η σκληρή πολιτική του al-Mālikī απέναντι στη σχεδόν δαιμονοποιημένη σουνιτική μειοψηφία, η προσπάθεια εξάλειψης κάθε ίχνους του σανταμικού κόμματος Μπάαθ από τον κρατικό μηχανισμό και η απίστευτη κρατική διαφθορά, κατανοήθηκαν από τους σουνίτες ως "άλωση του κράτους” από τους (δημοκρατικά εκλεγμένους, είναι η αλήθεια) σιίτες και τις ένοπλες πολιτοφυλακές τους που υποστήριζαν την κυβέρνηση. Αυτό οδήγησε αρκετούς σουνίτες και πρώην στρατιωτικούς του Μπάαθ προς τον ριζοσπαστικό τζιχαντισμό που εκπροσωπούσε μεταξύ άλλων το πρώιμο ΙΚ, που τότε ονομαζόταν Ισλαμικό Κράτος του Ιράκ. Συν τω χρόνω, η οργάνωση προσέλκυσε ξένους μαχητές από τον ευρύτερο ισλαμικό κόσμο και τη Δύση, στο όνομα της εκδίωξης των Αμερικανών απίστων και των σιιτών συμμάχων τους.
Η έναρξη το 2011 του πολέμου στη Συρία, μια πλειοψηφικά σουνιτική χώρα, πρόσφερε στην οργάνωση μια επιπλέον πηγή στρατολόγησης σουνιτών ισλαμιστών, αλλά και εκτάσεις πέρα από κάθε στρατιωτικό έλεγχο. Καταργώντας ουσιαστικά τα σύνορα μεταξύ Ιράκ και Συρίας, η οργάνωση εγκατέστησε την επικυριαρχία της σε μια περιοχή έκτασης ανάλογης με αυτή της Μεγάλης Βρετανίας, συχνά με τη βοήθεια ή την ανοχή των εντόπιων φυλών ή εξ αιτίας του φόβου αντιποίνων.
Το 2014 η οργάνωση μετονομάστηκε σε ΙΚ και ανακήρυξε τα υπό κατάληψη εδάφη της χαλιφάτο με αρχηγό τον από το 2010 ηγέτη της, Abū Bakr al-Baghdādī.
Το χαλιφάτο αποτελεί τύπο σουνιτικής διακυβέρνησης που απαντάται στην ισλαμική ιστορία. Ως κοινωνικό και πολιτικό πρόταγμα, η έννοια του χαλιφάτου δρα νομιμοποιητικά, συνδέοντας το...Η συνέχεια εδώ
