Τοξικούς ανθρώπους έχουμε όλοι γύρω μας. Σε αντίθεση όμως με τις υγιείς σχέσεις, με τις οποίες έχουμε θετική και φωτεινή αλληλεπίδραση, με δαύτους έχουμε μονόπλευρη σχέση. Εν είδει διοδίων, που πληρώνουμε σε κάθε πέρασμα με θετική ενέργεια.
Το περίεργο με τους τοξικούς είναι ότι δεν έχουν το ύφος και την περιβολή του τελωνειακού, που θα σου ρουφήξει την όποια χαρά ή ηρεμία. Είναι «σιγανά ποταμάκια», που κατά το δημώδες καλό είναι να τα φοβάσαι.
Να τους βρεις έγκαιρα, γιατί ελλοχεύει ο κίνδυνος του μιθριδατισμού.
Λίγη – λίγη τοξικότητα κάθε μέρα και καταλήγεις ανθεκτικός πριν το καταλάβεις. Αν γίνεις ανθεκτικός, μετά θα σου γίνει τρόπος ζωής.
Ποιοι είναι λοιπόν;.....
Είναι ο γείτονας, που θα ευχηθεί «Καλοτάξιδο» για το καινούργιο αυτοκίνητο, το οποίο όμως «Καίει πολύ, μωρέ και είναι ζημιάρικο, τι το πήρες;». Έπρεπε να πάρεις γερμανικό σαν το δικό του. Είναι η κολλητή σου, που θα σου πει ότι έχασες κιλά αφότου πήγες γυμναστήριο, αλλά φαίνεσαι χλωμή και κομμένη. Ο θείος, που σου ζητάει συνεχώς δανεικά, κάνοντας επίκληση στο συναίσθημα και υπενθυμίζοντάς σου ότι το δράμα, που ζει, είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στο ανθρώπινο είδος. Είναι ο φίλος (πώς κατάντησε μια τέτοια λέξη…), που για κάθε ιστορία, που θα πεις, έχει πάντα μια πιο συναρπαστική. Μια πιο δακρύβρεχτη, μια πιο σπουδαία.
Α, να μην ξεχάσω, πρόσεξε ιδιαιτέρως αυτούς, που προσπαθούν και ζορίζονται να...
Η συνέχεια εδώ
