Η επικεφαλίδα του άρθρου του κ. Ν. Χειλαδάκη που θα διαβάσετε παρακάτω τα λέει όλα. Πράγματι όλοι οι Τούρκοι πρωθυπουργοί από το1950 και μετά έπεσαν θύματα πραξικοπήματος . Ο Ερντογάν είναι και αυτός υποψήφιος. O μεγαλύτερος εχθρός του Ερντογάν είναι ο αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ ιμάμης Φετουλάχ Γκιουλέν. Ο Γκιουλέν είναι ο πνευματικός μέντορας του Ερντογάν ο οποίος είναι και μέλος της οργάνωσης Μουσουλμανική Αδελφότητα. Ο Ερντογάν από δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης κατέληξε πρόεδρος της Τουρκίας ακριβώς λόγω της θρησκοληψίας του. Ωστόσο γρήγορα οι σχέσεις με τον μέντορα του Γκιουλέν διερράγησαν επειδή ο Ερντογάν απο το 2009 ενέδωσε στην συμμαχία με το Κατάρ.Το Κατάρ έχει δώσει τόσο στον Ερντογάν όσο και στην τουρκική οικονομία και επιχειρηματική ισλαμική ελίτ καραβιές χρημάτων. Με την χρηματοδότηση του Κατάρ αναδείχθηκε μια νεα γενιά Τούρκων επιχειρηματιών οι οποίοι εχουν αφιερώσει την ζωή τους και τα κέρδη τους στην μετατροπή της Τουρκίας σε θεοκρατικό κράτος. Φαινομενικά τόσο το Κατάρ - και η Σαουδική Αραβία - που χρηματοδοτούν τον Ερντογάν πρεσβεύουν τις ίδιες αξίες με αυτές του Γκιουλέν. Γιατί τότε λοιπόν οι σχέσεις Γκιουλέν-Ερντογάν να διαρραγούν;
Ο λόγος είναι ότι απο το 2009 οι ΗΠΑ του Ομπάμα άλλαξαν άρδην την εξωτερική τους πολιτική στην Μ. Ανατολή με κύριο χαρακτηριστικό την απόσυρση της στρατιωτικής υποστήριξης των πλούσιων πετρεαλαιοπαραγωγών, σουνιτκών, αραβικών κρατών. Καταρ - Σαουδική Αραβία - Μπαχρέιν - Κουβέιτ είδαν τις ΗΠΑ να αποχωρούν από το Ιράκ, να αρνουνται την εισβολή στην Συρία το 2013, είδαν τον Ομπάμα να στρέφεται στο εγχώριο αμερικάνικο σχιστολιθικό αέριο. Οι Άραβες ήταν μόνοι, το Ισραήλ το ίδιο, απένατι στον μεγαλύτερο εχθρό τους, το σιιτικό Ιράν. Ο Ερντογάν και η Τουρκία με τα 70 εκατομμύρια κατοίκους και τον στρατό των...
Η συνέχεια εδώ
