Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΤΙΚΗ ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΕΧΑΣΕ ΤΟ ΛΑΟ ΑΛΛΑ ΑΠΕΚΤΗΣΕ ΤΗΝ ΕΥΝΟΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ

Δεν είναι δύσκολο να γἰνει κατανοητό ότι η ραγδαία διαδοχή των γεγονότων αυτής της χρονιάς, θα έχει διαρκείς συνέπειες πάνω σε όλη την ιστορική διαδρομή της αρχής του αιώνα. Γι’αυτό πολλοί αναλυτές αρχίζουν να μιλούν για ένα σημείο καμπής, δηλαδή μια αλλαγή τάσης της ιστορικής φάσης του Δυτικού Κόσμου.

Η αρχή αυτού του αιώνα ξεκίνησε έχοντας τον τον άνεμο της παγκοσμιοποίησης στην πρύμνη, κι αυτό το φαινόμενο έμοιαζε ασταμάτητο και ανθεκτικό. Περιγραφόταν ως μία θετική μεταμόρφωση για τους λαούς, φορέας προόδου και ευημερίας για όλους, με την κατάργηση των συνόρων και το ξεπέρασμα της λογικής των εθνικών κρατών. Μάλιστα, πολύς κόσμος πίστευε αφελώς ότι όλο αυτό ήταν ένα αυθόρμητο φαινόμενο, όπως το περιέγραφαν τα μέσα ενημέρωσης και οι διανοούμενοι της 'διαρκούς προόδου'.

Η πρώην μαρξιστική αριστερά είχε πηδήξει πάνω στην άμαξα της παγκοσμιοποίησης ως μία αναγκαιότητα και την είχε κάνει σημαία της, στιγματίζοντας ως οπισθοδρομικούς και λαϊκιστές όλους εκείνους που τολμούσαν να...

 

Η συνέχεια εδώ