Περισσότερα, εδώ κι εδώ.
====================
Ο Ευστάθιος Λιακόπουλος (Μέγας Διδάσκαλος της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος 1988-1991) σε συνέντευξη του υποστηρίζει ότι «Οι λόγοι που μας ανάγκασαν να δημιουργήσουμε μια νέα Μεγάλη Στοά, οφείλονται βασικά στο γεγονός ότι από το έτος 1974 τέκτονες με μικρή θητεία σε αυτόν και με τρόπο «επίμονο» -χρησιμοποιώ επιεική όρο- ανήλθαν στην ηγεσία του και δημιούργησαν μια κομματική ατμόσφαιρα, αντιδρώντας μικρόψυχα σε όσους δεν ενέκριναν την απαράδεκτα οπισθοδρομική συμπεριφορά τους. Παράλληλα από το φόβο τους να μη χάσουν την εξουσία, δεν επεδίωξαν την ανανέωσή του, που κάθε παραδοσιακός θεσμός έχει ανάγκη με σοφία να υπηρετεί.
Από το 1981 όμως και μετά, τα πράγματα έγιναν χειρότερα. Αναδείχτηκε ένας Μεγάλος Διδάσκαλος (ο δικηγόρος Χρήστος Μανέας) χωρίς να τηρηθούν στοιχειωδώς τα προσχήματα και οι κανονισμοί, ο οποίος δεν είχε ούτε την προϋπηρεσία, ούτε την ικανότητα να χειριστεί τα καθήκοντα που απορρέουν από το λειτούργημά του. Πολύ περισσότερο δεν άντεξε ούτε την ανανέωση, ούτε την προσαρμογή.
Και σε όποια μέλη εντόπιζε μία καλή γνώση του θεσμού και μια αξιόλογη παρουσία, θεωρούσε ότι ήταν εχθρικά απέναντί του, ενώ στην πραγματικότητα για χάρη της ενότητας, τον ανέχονταν. Η κατάσταση όμως...
Περισσότερα, εδώ.
