Περισσότερα, εδώ κι εδώ.
Εντυπωσιακό!
Όχι ότι θα το διαβάσει κανείς ή ότι θα καταλάβει και τίποτα, αλλά για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, στην Ισπανία δεν υπήρξε ποτέ "κομμουνιστική κυβέρνηση" αλλά μία νόμιμη κυβέρνηση που έμπλεξε σε ένα εμφύλιο όχι από το "κίνημα των στρατιωτικών" αλλά από ένα πραξικόπημα εναντίον μίας νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης που δεν κέρδισε τις εκλογές "μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας" αλλά παρά το γεγονός ότι υπήρχαν πολυάριθμοι συνδικαλιστές στην φυλακή, δεν ήταν ο Στάλιν ο οποίος έτρεξε να συμπαρασταθεί στην Ισπανική Κυβέρνηση (νόμιμη, για να μην ξεχνιόμαστε... είναι εντυπωσιακό πώς όλοι αυτοί που φωνάζουν για την "νομιμότητα" - από όπου κι αν προέρχονται - είναι διατεθειμένοι να την ξεχάσουν όταν θίγονται τα συμφέροντα τους), αλλά ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι που άμεσα υποστήριξαν το πραξικόπημα των στασιαστών ενώ ο Στάλιν μπήκε στο παιχνίδι όταν είδε ότι δεν επεμβαίνουν οι σύμμαχοι και φυσικά, με το αζημίωτο, το χρυσό του Ισπανικού Κράτους.
Ανάσα!
Συνεχίζω:
Η κάψα του Στάλιν δεν ήταν πώς θα προμηθεύσει τους "μπολσεβίκους δολοφόνους" (που δεν βομβάρδισαν αμάχους πάντως, όπως έκανε ο Χίτλερ στην Γκερνίκα, προφανώς όχι για να υπερασπιστεί τον κόσμο από την απειλή του μπολσεβικισμού αλλά για να δει πώς επιδρά κάτι τέτοιο στην ψυχολογία του αμυνόμενου, ούτε σκότωσαν άσχετους λογοτέχνες όπως έκαναν οι φαλαγγιστές με τον Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα), στην ουσία, δεν νοιαζόταν καν αν θα κερδίσει τον πόλεμο η νόμιμη κυβέρνηση, αφού δεν ήταν σίγουρος για το αν θα μπορούσε να εγκαθιδρύσει εκεί μία κυβέρνηση υποχείριο του, αφού οι περίφημοι "μπολσεβίκοι" που αναφέρει το άρθρο ήταν ελάχιστοι και είχαν επιρροή στην κυβέρνηση μόνο και μόνο επειδή ο Στάλιν ήταν ο μοναδικός που έστελνε όπλα (πάντα με το αζημίωτο, όπως φυσικά και τα φυσίγγια του Μποδοσάκη, με το αζημίωτο τα πήραν οι κυβερνητικοί, ο Στάλιν έκανε μόνο τον μεσάζοντα), έτσι λοιπόν ο Στάλιν τελικά έφαγε περισσότερους αναρχικούς και τροτσκιστές στην Δημοκρατική Ισπανία (καμία σχέση με τον ελληνικό Δημοκρατικό Στρατό, η Δημοκρατική Ισπανία λεγόταν έτσι επειδή εκεί είχαν ακόμα νόημα οι εκλογές και η δημοκρατία, σε αντίθεση με τη Ισπανία του Φράνκο) από ότι φασίστες.
Και για να κλείνουμε: Ο φαλαγγίτης έριξε την Ισπανία σε μία τραγική δικτατορία που κράτησε πάνω από τριάντα χρόνια και δεν απελευθέρωσε τίποτα και κανέναν. Πλήθος Ισπανών διανοουμένων πέθαναν ή εξορίστηκαν (εκείνη την περίοδο η Ισπανία ζούσε ένα δεύτερο χρυσό αιώνα, με ζωγράφους, σκηνοθέτες, συγγραφείς, γιατρούς, ακαδημαϊκούς και άλλους). Ο Μεταξάς έκανε αυτό που επέβαλλε η κοινή λογική. Άφησε τον έλληνα επιχειρηματία να κάνει την δουλειά του, και φυσικά ο Μποδοσάκης πούλησε και στους στασιαστές, επειδή αυτό που μετράει είναι το χρήμα και όχι η πολιτική θέση, η Ελλάδα είχε ένα μεγάλο οικονομικό κέρδος από αυτές τις συναλλαγές και απέκτησε και μία εμπειρία στην παραγωγή πυρομαχικών, αρκετά σημαντική ούτως ώστε να μπορέσει να αποκρούσει τους αντιμπολσεβίκους μαχητές της Ιταλίας που επιτέθηκαν στην μη μπολσεβίκικη Ελλάδα επειδή όταν θέλουμε να κατακτήσουμε κάποιον για δικό μας όφελος, το μπολσεβίκος ή δεξιός μικρό ρόλο παίζει...
Όχι ότι θα το διαβάσει κανείς ή ότι θα καταλάβει και τίποτα, αλλά για αποκατάσταση της ιστορικής αλήθειας, στην Ισπανία δεν υπήρξε ποτέ "κομμουνιστική κυβέρνηση" αλλά μία νόμιμη κυβέρνηση που έμπλεξε σε ένα εμφύλιο όχι από το "κίνημα των στρατιωτικών" αλλά από ένα πραξικόπημα εναντίον μίας νόμιμα εκλεγμένης κυβέρνησης που δεν κέρδισε τις εκλογές "μέσα σε ένα κλίμα τρομοκρατίας" αλλά παρά το γεγονός ότι υπήρχαν πολυάριθμοι συνδικαλιστές στην φυλακή, δεν ήταν ο Στάλιν ο οποίος έτρεξε να συμπαρασταθεί στην Ισπανική Κυβέρνηση (νόμιμη, για να μην ξεχνιόμαστε... είναι εντυπωσιακό πώς όλοι αυτοί που φωνάζουν για την "νομιμότητα" - από όπου κι αν προέρχονται - είναι διατεθειμένοι να την ξεχάσουν όταν θίγονται τα συμφέροντα τους), αλλά ο Χίτλερ και ο Μουσολίνι που άμεσα υποστήριξαν το πραξικόπημα των στασιαστών ενώ ο Στάλιν μπήκε στο παιχνίδι όταν είδε ότι δεν επεμβαίνουν οι σύμμαχοι και φυσικά, με το αζημίωτο, το χρυσό του Ισπανικού Κράτους.
Ανάσα!
Συνεχίζω:
Η κάψα του Στάλιν δεν ήταν πώς θα προμηθεύσει τους "μπολσεβίκους δολοφόνους" (που δεν βομβάρδισαν αμάχους πάντως, όπως έκανε ο Χίτλερ στην Γκερνίκα, προφανώς όχι για να υπερασπιστεί τον κόσμο από την απειλή του μπολσεβικισμού αλλά για να δει πώς επιδρά κάτι τέτοιο στην ψυχολογία του αμυνόμενου, ούτε σκότωσαν άσχετους λογοτέχνες όπως έκαναν οι φαλαγγιστές με τον Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα), στην ουσία, δεν νοιαζόταν καν αν θα κερδίσει τον πόλεμο η νόμιμη κυβέρνηση, αφού δεν ήταν σίγουρος για το αν θα μπορούσε να εγκαθιδρύσει εκεί μία κυβέρνηση υποχείριο του, αφού οι περίφημοι "μπολσεβίκοι" που αναφέρει το άρθρο ήταν ελάχιστοι και είχαν επιρροή στην κυβέρνηση μόνο και μόνο επειδή ο Στάλιν ήταν ο μοναδικός που έστελνε όπλα (πάντα με το αζημίωτο, όπως φυσικά και τα φυσίγγια του Μποδοσάκη, με το αζημίωτο τα πήραν οι κυβερνητικοί, ο Στάλιν έκανε μόνο τον μεσάζοντα), έτσι λοιπόν ο Στάλιν τελικά έφαγε περισσότερους αναρχικούς και τροτσκιστές στην Δημοκρατική Ισπανία (καμία σχέση με τον ελληνικό Δημοκρατικό Στρατό, η Δημοκρατική Ισπανία λεγόταν έτσι επειδή εκεί είχαν ακόμα νόημα οι εκλογές και η δημοκρατία, σε αντίθεση με τη Ισπανία του Φράνκο) από ότι φασίστες.
Και για να κλείνουμε: Ο φαλαγγίτης έριξε την Ισπανία σε μία τραγική δικτατορία που κράτησε πάνω από τριάντα χρόνια και δεν απελευθέρωσε τίποτα και κανέναν. Πλήθος Ισπανών διανοουμένων πέθαναν ή εξορίστηκαν (εκείνη την περίοδο η Ισπανία ζούσε ένα δεύτερο χρυσό αιώνα, με ζωγράφους, σκηνοθέτες, συγγραφείς, γιατρούς, ακαδημαϊκούς και άλλους). Ο Μεταξάς έκανε αυτό που επέβαλλε η κοινή λογική. Άφησε τον έλληνα επιχειρηματία να κάνει την δουλειά του, και φυσικά ο Μποδοσάκης πούλησε και στους στασιαστές, επειδή αυτό που μετράει είναι το χρήμα και όχι η πολιτική θέση, η Ελλάδα είχε ένα μεγάλο οικονομικό κέρδος από αυτές τις συναλλαγές και απέκτησε και μία εμπειρία στην παραγωγή πυρομαχικών, αρκετά σημαντική ούτως ώστε να μπορέσει να αποκρούσει τους αντιμπολσεβίκους μαχητές της Ιταλίας που επιτέθηκαν στην μη μπολσεβίκικη Ελλάδα επειδή όταν θέλουμε να κατακτήσουμε κάποιον για δικό μας όφελος, το μπολσεβίκος ή δεξιός μικρό ρόλο παίζει...
