Περισσότερα, εδώ.
Γίγαντα παιδί γιος κατακτητή και σαν νικητής να σταθεί
Λέγαν οι παλιοί σαν στο κάστρο μπει τούτη η λεβεντιά σταματά
Κάθε τι κακό που μας τυραννά μέσα στους καιρούς πολεμά
Πάνω στ’ άσπρο του άτι γυρνά μες στα μάτια του λάμπει η χαρά
Το μαχαίρι στα χέρια του υγρό απ’ το αίμα που στάζει νωπό
Οι τιτάνες από ύπνο ξυπνούν στ’ όνομά του κρασί για να πιουν
Σαν ημίθεο τον χαιρετά ο λαός που για νίκες διψά
Λόγος στα σπαθιά σίδερα φωτιά έγινε η αρχή τη νυχτιά
Χύθηκαν ψυχές μέσα στις σκιές λάφυρα φριχτά τα κορμιά
Ξέπλυνε η βροχή τη δικιά μας γη απ’ τη συμφορά του ληστή
Δόξα και τιμή για τον νικητή μ’ αίμα κέρδισε τη ζωή
Πάνω στ’ άσπρο του...
Του θριάμβου φωνές αντηχούν όλοι θέλουν τον ήρωα να δουν
Λευτεριά και αλήθεια μαζί δέναν του Διγενή την ψυχή.
