Περισσότερα, εδώ ΚΑΙ εδώ.
Το 1163 μ.Χ. η Σίβυλλα του Ρήνου, Hildegard von Bingen -οραματίστρια και Αγία για τους Παπικούς- εξέφρασε τον τρόμο της, όταν συνειδητοποίησε ότι οι Καθαροί ήταν οι προάγγελοι των χρόνων της Αποκάλυψης: «Διότι έχουν περάσει είκοσι τρία χρόνια και τέσσερις μήνες, από τότε που εξαιτίας της κακίας των ανθρώπων αυτών, οι οποίοι ξεβράστηκαν από το στόμα του μαύρου θηρίου, οι τέσσερις άνεμοι τέθηκαν σε κίνηση από τους αγγέλους των τεσσάρων σημείων του ορίζοντα, προκαλώντας μεγάλη καταστροφή».Στα μέσα του 12ου αιώνα η εμφάνιση των Καθαρών σηματοδοτεί την σύζευξη των πολλών δυαρχικών σεκτών και την ενσωμάτωσή τους στον ίδιο αιρετικό οργανισμό, ο οποίος μιμούμενος τα εξωτερικά χαρακτηριστικά εκκλησίας, εμφανίζεται ως το αντίπαλο δέος του Παπισμού στην Δύση. Το όνομα ''Καθαροί'' εμφανίζεται σε γραπτό κείμενο για πρώτη φορά σε έργο του αδελφού της φίλης της Hildegard, Elizabeth του Schönau, επίσης οραματίστριας και Αγίας για τους Παπικούς. Ο Eckbert, Βενεδικτίνος μοναχός στο Αββαείο του Schönau, έγραψε δεκατέσσερις ομιλίες εναντίον τους στα μέσα του ίδιου αιώνα, τις Sermones contra Kataros. Η Γερμανική απόδοση του ονόματος Ketzer έφθασε με τον καιρό να σημαίνει τον αιρετικό, γενικά.
Οι ίδιοι οι Καθαροί αυτοπροσδιορίζονταν ως ''bons homes'', καλοί άνθρωποι. Άλλα ονόματα που τους δόθηκαν ήταν:
................ Υφαντές (Textores) το όνομα εμφανίζεται στον Eckbert του Schönau. Φανερώνει την ανατολική προέλευση του καθαρισμού. Έμποροι από την Κωνσταντινούπολη έφεραν στην Δύση την δυαρχία μαζί με τα μεταξωτά υφαντά. Την διδασκαλία μαζί με το εμπόρευμα παρέδωσαν οι αντίστοιχοι δυτικοί έμποροι και την μετέδωσαν στους εγχώριους παραγωγούς. Θεωρείται ότι χρησιμοποιείται για πρώτη φορά στην επιστολή του Γοδεφρείδου της Ωξέρ προς τον Βερνάρδο του Κλαιρβώ, αλλά εμείς το συναντήσαμε ήδη στο Chronicon S. Andreae Casti-Cameracesii III, κείμενο που προηγείται κάποια χρόνια και αναφέρεται σε ομάδα, η οποία δεν εκλαμβάνεται από τους ιστορικούς ως σέκτα Καθαρών.
Άλλα ονόματα, όπως Sperionistae, Albanenses ( Τουρκό Aλβανιάρες Μάγισσες ), Bagnolenses κλπ. πιστεύεται ότι εκπροσωπούν διάφορες φραξίες εντός της αίρεσης. Εκτιμώντας τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τα διάφορα ονόματα, γίνεται κατανοητό ότι αυτά μπορούν να χωριστούν σε τρεις κατηγορίες. Στα ονόματα με καθαρά τοπικό χαρακτήρα, στα ονόματα που φανερώνουν την προέλευση της αίρεσης και μόνο ένα από αυτά, το ''Καθαροί'' προκύπτει από κάποια θεωρητική αρχή των πεποιθήσεών τους, καθώς ''Καθαρούς'' καλούσαν αρχικά μόνο τους εκλεκτούς. Ως ''Καθαροί'' αυτοαποκαλούνταν οι Νοβατιανοί και με το όνομα αυτό καταδικάστηκαν από την Α' Οικουμενική Σύνοδο. https://greekworldhistory.
Η αίρεση των Καθαρών ήταν κάτι πολύ περισσότερο και πολύ διαφορετικότερο από ένα μεταρρυθμιστικό κίνημα. Συνέχιζε την λειτουργία του γνωστικισμού, ως πρόκληση, ως αντίθεση, στην πραγματική Εκκλησία, ως ανταγωνίστρια «εκκλησία», ως αντι-εκκλησία. Οι Καθαροί, όπως και οι λοιποί γνωστικοί, δεν είχαν στόχο να μεταρρυθμίσουν την δυτική εκκλησία, αλλά να την αντικαταστήσουν.
Υπάρχει η ένσταση ότι Μανιχαίοι και Καθαροί είχαν διαφορετικές τάξεις πιστών. Εκεί που οι Μανιχαίοι διαιρούνταν σε Ακροατές και Τέλειους, οι Καθαροί διαιρούνταν σε Πιστούς και Τέλειους. Στην πραγματικότητα δεν υπάρχει διαφορά πέρα από αυτήν των ονομάτων. Και δεν είναι απλώς η διαίρεση των τάξεων που το επιβεβαιώνει, αλλά η ίδια η αντίληψη των δυο ομάδων για τους Τέλειους-Εκλεκτούς αυτών. Για τους οπαδούς και των δύο αιρέσεων η εκλεκτή τάξη τους ενσάρκωνε την αξιοπιστία της κακοπιστίας τους.
Όλη η δυναμική των δύο κινημάτων ξεκινούσε από την προβαλλόμενη ακρίβεια της αυστηρής ζωής των εκλεκτών τους. Με αυτή την ακρίβεια η ασκητική ομάδα κέρδιζε τον σεβασμό, την θρησκευτική ευλάβεια, την αφοσίωση της κατώτερης τάξης. Οπωσδήποτε η ασκητική τους δεν ήταν εύκολη υπόθεση. Με αυτήν η εκλεκτή τάξη πέτυχε τον εντυπωσιασμό των άλλων με πολλές θυσίες.
https://www.impantokratoros.
Στα πρώτα χρόνια η βυζαντινή αυλή κρατούσε μυστικό τον τρόπο παραγωγής του μεταξιού από τον υπόλοιπο λαό, που πίστευε ότι το μετάξι* προερχόταν από κάποια φυτική ουσία. Σιγά σιγά όμως η τεχνική ξέφυγε από τα ανάκτορα και η μεταξουργία αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό σ` όλη την Ελλάδα και ιδιαίτερα στην Πελοπόννησο, που ονομάστηκε από τότε Μοριάς, εξαιτίας της καλλιέργειας της μουριάς.
*https://el.wikipedia.org/
------------------------------
Ο Γάλλος βυζαντινολόγος Αντουάν Μπον μας πληροφορεί ότι το μετάξι ήταν βασικό προϊόν της περιοχής κατά την περίοδο της Φραγκοκρατίας (13ος- 14ος αιώνας). Μάλιστα σημειώνει ότι το μετάξι χρησιμοποιήθηκε και σαν ετήσιος φόρος προς τον δόγη της Βενετίας. Ο Δημ. Ζακυνθηνός εκτιμά, επικαλούμενος χρυσόβουλο του Ανδρόνικου του Γ΄ με το οποίο επιβαλλόταν φόρος εργαστηρίων μεταξιού το "μεταξιάτικον", ότι ήδη από τον 14ο αιώνα έχουμε επεξεργασία μεταξιού στην Πελοπόννησο.
Στην Καλαμάτα, η επεξεργασία του μεταξιού φαίνεται ότι είχε αναπτυχθεί πολύ πριν την επανάσταση λόγω του πλήθους των μορεόδενδρων που υπήρχαν σε όλη την Μεσσηνία* και οι ποσότητες που εξάγονταν για τις ξένες αγορές ήταν σημαντικές. Όλοι οι εμπορικοί οδηγοί των διαφόρων κρατών μιλούσαν για τα "μεταξωτά Καλαμών".
*https://aristomenismessinios.
