«Αυτό το αναγνωρίζω ως μοναδικό και εξαιρετικό ανάμεσα στα ελαττώματά μου - την συνήθεια, στην οποία εμμένω, να προτιμώ να λέω πρώτα από όλα πράγματα που ξέρω ότι θα δυσαρεστήσουν τους ακροατές μου. Αυτό το γνωρίζω, ωστόσο το διατηρώ σκόπιμα, και σε καμία περίπτωση δεν αγνοώ πόσους εχθρούς δημιουργεί αυτή η συνήθεια μου...» [ ΤΖΙΡΟΛΑΜΟ ΚΑΡΝΤΑΝΟ (1501-1576) ]. Μία υπόσχεση: Τα πάντα για την Ελλάδα! Επίσης, μην ξεχνάτε ποτέ ότι, το ακόλουθο είναι νόμος: ὓβρις → ἂτη → νέμεσις → τίσις
Το ιστολόγιό μας, είναι ΑΕΚάρα, αλλά αυτό δεν έχει να κάνη.
Ο Νίκος Αλέφαντος, υπήρξε αντιπροσωπευτικό δείγμα ανθρώπου, γεμάτου από ελαττώματα, αλλά ΚΑΙ από αρετές.
Υπήρξε γνήσιος, πέρα από το κακό και το καλό. Αυθεντικός.
Από τους τελευταίους τού είδους. Ένας ευθύς χαρακτήρας.
Ήξερες το πού βρισκόσουν με τον Αλέφαντο. Σού μιλούσε ντόμπρα. Είτε συμφωνούσες - είτε διαφωνούσες. Μακάρι να υπήρχαν κι άλλοι ΑΝΤΡΕΣ σαν κι αυτόν. Η Ελληνική Κοινωνία, έχει ανάγκη από τέτοιους ανθρώπους. Με όλα τα ωραία τους και τα άσχημά τους. Δεν έχει σημασία. Αρκεί, να είναι όλα σαφή κι ευδιάκριτα.
Γέμισε τόσο πολύ ο κόσμος μας από διπρόσωπους, ύπουλους και ψεύτες βλέπετε... Κι από υποκριτές... Κι από ανάνδρους...
Από ΔΗΘΕΝ... Από παρασημοφορημένους με αριστεία ανδρείας, που σού στέλνουν πληρωμένους τουρκαλβανούς, νύχτα, έξω από το σπίτι σου...
Ο Αλέφαντος, τουλάχιστον, σού 'ριχνε τα μπουνίδια του μόνος του και αυτοπροσώπως! «Έτρωγε» και των άλλων, ολομόναχος!
