Γράφει ο Διηνέκης
Θα προσπαθήσω να γράψω κόσμια, για ένα σημερινό γεγονός, αλλά δεν σάς το εγγυώμαι κιόλας (το «κόσμια»).
Περπατούσα στο πεζοδρόμιο ενός κεντρικού δρόμου, όταν συνειδητοποίησα πως πίσω μου, ένας... μοτοσυκλετιστής τής Τροχαίας, πάνω στο πεζοδρόμιο(!), εκινείτο με χαμηλή ταχύτητα...
Σπάνιο πράγμα το να δης τροχονόμο στις 'μέρες μας πλέον... κι ακόμη πιο σπάνιο, το να σε ακολουθή με τη... μηχανή του, 'πάνω στο πεζοδρόμιο...
«Κάτσε να δω πού πάει ο τύπος», είπα μέσα μου...
Με... προσπερνά με... μίνι ελιγμό και σταματά μετά από είκοσι μέτρα. «Ξεπεζεύει» και βγάζει μπλοκάκι. Στέκεται μπροστά σε μία BMW X1, κάποιου κ@ρ@μ@λ@κ@, που την έχει παρκάρη σε θέση αναπήρου. Την έχει παρκάρη δε, αντίθετα προς την ροή τής κυκλοφορίας στη συγκεκριμένη διπλανή λωρίδα. Πράγμα που σημαίνει ότι, ο κ@ρ@μ@λ@κ@ς, «μπήκε σφήνα» κινούμενος από την απέναντι λωρίδα τού δρόμου, σε... «παρκάρισμα ευκαιρίας» και διήνυσε κάποια μέτρα αντιθέτως προς το ρεύμα... μέχρι να «τρυπώση» εκεί που «τρύπωσε». Δύο οι παραβάσεις μάνι - μάνι. Κίνηση στην αντίθετη ροή τού ρεύματος κυκλοφορίας και παράνομη στάθμευση σε θέση αναπήρου. Οι πινακίδες τού αυτοκινήτου, κανονικές. Όχι αναπήρου. Κανένα έγγραφο σε εμφανές σημείο που να υποδηλώνη ανάπηρο κάτοχο τού αυτοκινήτου...
Ενώ ετοιμάζεται να αρχίση το «γράψιμο» και να βγάλη - ίσως - και τo κατσαβίδι του, προς αφαίρεση των πινακίδων, «σκάει μύτη» ο κ@ρ@μ@λ@κ@ς οδηγός τού πολυτελούς αυτοκινήτου...
«Είμαι γιατρός», λέει στο καρακώλι, ο τύπος...
[Στα τζάμια τού αυτοκινήτου, ΔΕΝ υπήρχαν σήματα κάποιου Ιατρικού Συλλόγου. Προφανώς, καταργήθηκαν. Γιατί άραγε;]
Προς μεγίστη απογοήτευσή μου, βλέπω τον Αρχιφύλακα (ήταν κι Αρχιφύλακας τρομάρα του) να βάζη το μπλοκάκι, το στυλό, το κατσαβίδι κλπ, στη θέση τους, στο ένα από τα δύο κουτιά, τού πίσω τροχού τής μοτοσυκλέτας του...
«Τι, δεν θα τον γράψης;» τού λέω. Με κοίταζαν κι οι δυο τους αμίλητοι. Κάποια στιγμή, ο κ@ρ@μ@λ@κ@ς οδηγός, ανοίγει την πόρτα τού αυτοκινήτου κι ετοιμάζεται να φύγη «κύριος»...
«Ντροπή» άρχισα να τους λέω. «Τι κάνει αυτόν τον πολίτη... πιο ίσο από εμένα, μπροστά στα μάτια τού Νόμου;» ρωτώ το καρακώλι. «Γράψ' τον!» τού λέω επιτακτικά. «Μην μιλάς δυνατά» μού απαντά το καρακώλι...
Κάποια στιγμή, εμφανίζεται ένας από διπλανό κατάστημα και λέει: «Εγώ κάλεσα την Τροχαία». Ο μόνος που πήρε θέση δίπλα μου. Οι θαμώνες μιας καφετέριας απέναντι, απλώς έκαναν χάζι...
Όπως ήδη θα καταλάβατε... ΚΑΙ ο κ@ρ@μ@λ@κ@ς ΚΑΙ το καρακώλι, έφυγαν σαν τις... σαύρες. Το μόνο που πρόλαβα να τους πω, ήταν, το εξής: «Εγώ θα ντρεπόμουν να πω ότι είμαι γιατρός. Ποτέ δεν θα γίνουμε κράτος. Ποτέ δεν θα γίνουμε Κοινωνία».
=============================
Θέλω να πω κάτι ακόμη, σε εσάς, τους αναγνώστες μου: Το καρακώλι, είναι ακόμη ραγιάς. Ο γιατρός με την BMW X1, ένας ψυχοπαθής νάρκισσος , τού στυλ «Ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε». Οι θαμώνες τής καφετέριας, χειρότεροι κι από κάτοικοι τριτοκοσμικής χώρας. Ο πολίτης που κάλεσε την Τροχαία κι εγώ, δύο βασανισμένοι άνθρωποι σε μια χώρα κάφρων.
Δεν βγάζουμε άκρη. Θέλει πολύ μαστίγιο...
Άμα γιατροί (και πολίτες «επιπέδου γιατρού», όπως δικηγόροι, δικαστές, αρχιτέκτονες, μηχανολόγοι, εκπαιδευτικοί, καλλιτέχνες) κινούνται και συμπεριφέρονται κατ' αυτόν τον τρόπο μέσα στην κοινωνία, τότε τι θα κάνουν όλοι οι υπόλοιποι, οι... «αγράμματοι»;
Από εσένα περιμένει η κοινωνία να ανυψωθή ρε κ@ρ@μ@λ@κ@ γιατρέ !!! Εσύ θά 'πρεπε να αποτελής ένα κάποιο πρότυπο για όλους τους άλλους.
Γελοίε... Ούτε ίχνος αυτοσεβασμού δεν διαθέτεις... κι είσαι κι ηλίθιος. Με την συμπεριφορά σου, ρίχνεις ολοένα το γενικό επίπεδο και δεν θα αποτελέση καμμία έκπληξη το να «καννιβαλίσουν» κι εσένα, κάποια στιγμή, όλα αυτά τα ζώα που δημιουργείς ΚΙ ΕΣΥ ολοένα γύρω σου, με την άρρωστη συμπεριφορά σου. ΕΙΣΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ ΓΙΑΤΡΕΕΕ... και πόσοι άλλοι και πόσες σαν κι εσένα...
