Άντονι Φάουτσι: Ένα μήνυμα στην επόμενη γενιά επιστημόνων
Παρόλο που διστάζω να χρησιμοποιήσω τη χακαρισμένη έκφραση «Φαίνεται σαν μόλις χθες», έτσι νιώθω καθώς ετοιμάζομαι να φύγω από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας μετά από πάνω από πέντε δεκαετίες. Καθώς κοιτάζω πίσω στην καριέρα μου, βλέπω μαθήματα που μπορεί να είναι χρήσιμα για την επόμενη γενιά επιστημόνων και εργαζομένων στον τομέα της υγείας που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν τις απροσδόκητες προκλήσεις της δημόσιας υγείας που αναπόφευκτα θα προκύψουν.
Στα 81 μου, μπορώ ακόμα να θυμάμαι ξεκάθαρα την πρώτη φορά που οδήγησα στο βουκολικό N.I.H. πανεπιστημιούπολη στην Bethesda, MD., τον Ιούνιο του 1968 ως 27χρονος νεότευκτος γιατρός που μόλις είχε ολοκληρώσει την εκπαίδευση στη Νέα Υόρκη. Το κίνητρό μου και το καταναλωτικό μου πάθος εκείνη την εποχή ήταν να γίνω ο πιο εξειδικευμένος γιατρός που μπορούσα, αφοσιωμένος στην παροχή της καλύτερης δυνατής φροντίδας στους ασθενείς μου. Αυτό παραμένει αναπόσπαστο στοιχείο της ταυτότητάς μου, αλλά δεν συνειδητοποίησα πόσο απροσδόκητες συνθήκες θα επηρέαζαν βαθιά την κατεύθυνση της καριέρας και της ζωής μου. Σύντομα θα μάθαινα να περιμένω το απροσδόκητο.
Μοιράζομαι την ιστορία μου, μια ιστορία αγάπης για την επιστήμη και την ανακάλυψη, με την ελπίδα να εμπνεύσω την επόμενη γενιά να μπει σε επαγγέλματα που σχετίζονται με την υγεία — και να παραμείνουν στην πορεία, ανεξάρτητα από τις προκλήσεις και τις εκπλήξεις που μπορεί να προκύψουν.
Ήταν κατά τη διάρκεια της εκπαίδευσής μου στην παραμονή που με γοήτευσε η διασύνδεση μεταξύ μολυσματικών ασθενειών και του σχετικά εκκολαπτόμενου αλλά αναπτυσσόμενου πεδίου της ανθρώπινης ανοσολογίας. Καθώς φρόντιζα πολλούς ασθενείς με συνηθισμένες αλλά και εσωτερικές λοιμώξεις, κατέστη σαφές ότι οι γιατροί και άλλοι πάροχοι υγειονομικής περίθαλψης χρειάζονταν περισσότερα εργαλεία για τη διάγνωση, την πρόληψη και τη θεραπεία ασθενειών.
Για να συνδυάσω αυτά τα ενδιαφέροντα, δέχτηκα μια υποτροφία στο Εθνικό Ινστιτούτο Αλλεργίας και Λοιμωδών Νοσημάτων στο N.I.H. να μάθουμε τους περίπλοκους τρόπους με τους οποίους τα κύτταρα και άλλα συστατικά του ανοσοποιητικού συστήματος μας προστατεύουν από μολυσματικές ασθένειες. Κάνοντας αυτό, θα ακολουθούσα το Ν.Ι.Χ. παράδοση της έρευνας από πάγκο σε κρεβάτι μεταφράζοντας τα εργαστηριακά ευρήματα στη φροντίδα των ασθενών και, με τη σειρά του, λαμβάνοντας γνώσεις από την κλινική πίσω στο εργαστήριο για τη βελτίωση της επιστήμης.
Παρά το γεγονός ότι δεν είχα προηγούμενη εκπαίδευση στη βασική επιστημονική έρευνα, απροσδόκητα γοητεύτηκα από τις δυνατότητες που είχε να κάνω ανακαλύψεις που θα ωφελούσαν όχι μόνο τους ασθενείς μου αλλά και αμέτρητους άλλους ανθρώπους που μπορεί να μην συναντήσω ποτέ, πόσο μάλλον να φροντίσω ως γιατρός τους. Η νέα αγάπη μου για αυτό το έργο έφερε μια μεγάλη σύγκρουση στα καλά διαμορφωμένα σχέδιά μου για την άσκηση της ιατρικής. Τελικά, επέλεξα να ακολουθήσω και τους δύο δρόμους: να γίνω ερευνητής και γιατρός που φροντίζει ασθενείς στο N.I.H., όπου βρίσκομαι από τότε.
Υπάρχουν τόσες πολλές ανακαλύψεις που μπορούν να γίνουν μέσα σε ένα εργαστήριο και στην κλινική — ακόμα και όταν δεν το περιμένεις. Στην αρχή της καριέρας μου, μπόρεσα να αναπτύξω εξαιρετικά αποτελεσματικές θεραπείες για μια ομάδα θανατηφόρων ασθενειών των αιμοφόρων αγγείων που ονομάζονται σύνδρομα αγγειίτιδας. Οι ασθενείς που διαφορετικά θα είχαν πεθάνει αντιθέτως παρουσίασαν μακροχρόνιες υφέσεις λόγω των πρωτοκόλλων θεραπείας που ανέπτυξα. Το προβλέψιμο μέλλον μου φαινόταν καλά σχεδιασμένο: Θα περνούσα τη ζωή μου δουλεύοντας σε συνθήκες που σχετίζονται με μη φυσιολογική δραστηριότητα του ανοσοποιητικού συστήματος.
Στη συνέχεια, το καλοκαίρι του 1981, οι γιατροί και οι ερευνητές αντιλήφθηκαν μια μυστηριώδη ασθένεια που εξαπλώθηκε κυρίως μεταξύ νεαρών ανδρών που κάνουν σεξ με άνδρες. Γοητεύτηκα με αυτή την ασυνήθιστη διαταραχή, η οποία θα γινόταν γνωστή ως H.I.V./AIDS. Το χαρακτηριστικό γνώρισμα ήταν η καταστροφή ή η εξασθένηση των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος που χρειαζόταν το σώμα για να αμυνθεί από αυτό. Ένιωσα επίσης μια ισχυρή ενσυναίσθηση για τους κυρίως νέους ομοφυλόφιλους άντρες που ήταν ήδη στιγματισμένοι και τώρα ήταν διπλά, καθώς η ασθένεια χάλασε το σώμα τους, κλέβοντας τις ζωές και τα όνειρά τους.
Προς μεγάλη απογοήτευση των φίλων και των συμβούλων που θεώρησαν ότι θα βραχυκύκλωσα μια ανοδική καριέρα, και παρά τις συμβουλές τους, αποφάσισα να αλλάξω εντελώς την κατεύθυνση της έρευνάς μου. Στη συνέχεια θα αφοσιωθώ στην έρευνα για το AIDS, φροντίζοντας αυτούς τους νεαρούς άνδρες στο N.I.H. στο νοσοκομείο, ενώ διερευνώ και αποκαλύπτω τα μυστήρια αυτής της νέας ασθένειας στο εργαστήριό μου — κάτι που κάνω τώρα για περισσότερα από 40 χρόνια.
Ποτέ δεν επιδίωξα μια σημαντική διοικητική θέση και απόλαυσα την ταυτότητά μου ως έμπρακτος γιατρός και κλινικός ερευνητής. Αλλά ήμουν απογοητευμένος με τη σχετική έλλειψη προσοχής και πόρων που κατευθύνονταν στη μελέτη του H.I.V./AIDS στις αρχές της δεκαετίας του 1980. Και για άλλη μια φορά προέκυψε μια απροσδόκητη ευκαιρία όταν μου ζητήθηκε να διευθύνω το N.I.A.I.D., και δέχτηκα, με την προϋπόθεση ότι θα μπορούσα να συνεχίσω να φροντίζω τους ασθενείς καθώς και να διευθύνω το ερευνητικό μου εργαστήριο. Αυτή η απόφαση άλλαξε την καριέρα μου και άνοιξε ευκαιρίες να επηρεάσω θετικά την ιατρική και την παγκόσμια υγεία με τρόπους που δεν είχα φανταστεί.
Ξεκινώντας με τον Πρόεδρο Ρόναλντ Ρίγκαν, είχα την ευκαιρία να συμβουλεύσω προσωπικά επτά προέδρους κατά τη διάρκεια των 38 ετών μου ως N.I.A.I.D. διευθυντής. Οι συζητήσεις μας περιελάμβαναν τον τρόπο αντιμετώπισης του H.I.V./AIDS, καθώς και άλλες απειλές όπως η γρίπη των πτηνών, οι κρίσεις άνθρακα, η πανδημία γρίπης το 2009, ο Έμπολα, ο Ζίκα και ο Covid-19. Πάντα λέω την αβέβαιη αλήθεια σε προέδρους και άλλους ανώτερους κυβερνητικούς αξιωματούχους, ακόμη και όταν τέτοιες αλήθειες μπορεί να είναι άβολες ή πολιτικά άβολες, γιατί μπορεί να συμβούν εξαιρετικά πράγματα όταν η επιστήμη και η πολιτική συνεργάζονται.
Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, τα σωτήρια αντιιικά φάρμακα για τον H.I.V. αποδείχθηκαν ασφαλείς και αποτελεσματικές, σε μεγάλο βαθμό μέσω μελετών που υποστηρίζονται από το N.I.A.I.D. Διατέθηκαν στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1996. Μέχρι το γύρισμα του 21ου αιώνα, τα άτομα με πρόσβαση σε αυτά τα φάρμακα μπορούσαν να περιμένουν μια σχεδόν κανονική διάρκεια ζωής. Αλλά η πρόσβαση για τους ανθρώπους που ζούσαν στην υποσαχάρια Αφρική και άλλες περιοχές χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη.
Καθοδηγούμενος από τη βαθιά συμπόνια και την επιθυμία του για παγκόσμια ισότητα στην υγεία, ο Πρόεδρος Τζορτζ Μπους με οδήγησε, μαζί με μέλη του προσωπικού του, να αναπτύξουμε ένα πρόγραμμα που θα μπορούσε να προσφέρει αυτά τα φάρμακα και άλλη φροντίδα σε άτομα σε χώρες με φτωχούς πόρους και επίπεδα H.I.V. Ήταν το προνόμιο και η τιμή της ζωής μου να είμαι αρχιτέκτονας αυτού που θα γινόταν το πρόγραμμα έκτακτης ανάγκης του Προέδρου για την ανακούφιση από το AIDS, το οποίο έχει σώσει 20 εκατομμύρια ζωές παγκοσμίως. Το PEPFAR είναι ένα παράδειγμα του τι μπορεί να επιτευχθεί όταν οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής φιλοδοξούν να επιτύχουν τολμηρούς στόχους, που υποστηρίζονται από την επιστήμη.
*
Υπενθυμίζεται στις Ηνωμένες Πολιτείες τη σημασία των συνεχιζόμενων επενδύσεων στη βασική και κλινική βιοϊατρική έρευνα. Οι μεγάλες επιτυχίες της πανδημίας Covid-19 οφείλονται στις επιστημονικές προόδους, ιδιαίτερα σε εμβόλια που σώζουν ζωές που αναπτύχθηκαν, αποδείχθηκαν ασφαλή και αποτελεσματικά σε κλινικές δοκιμές και διατέθηκαν στο κοινό μέσα σε ένα χρόνο — ένα κατόρθωμα άνευ προηγουμένου.
Άλλα διδάγματα είναι επώδυνα, όπως οι αποτυχίες ορισμένων απαντήσεων στη δημόσια υγεία σε εγχώριο και παγκόσμιο επίπεδο. Πρέπει επίσης να αναγνωρίσουμε ότι ο αγώνας μας ενάντια στο Covid-19 έχει παρεμποδιστεί από τον βαθύ πολιτικό διχασμό στην κοινωνία μας. Με τρόπο που δεν έχουμε ξαναδεί, αποφάσεις σχετικά με μέτρα δημόσιας υγείας, όπως η χρήση μάσκας και ο εμβολιασμός με εξαιρετικά αποτελεσματικά και ασφαλή εμβόλια, έχουν επηρεαστεί από την παραπληροφόρηση και την πολιτική ιδεολογία.
Είναι συλλογική μας ευθύνη να διασφαλίσουμε ότι οι αποφάσεις για την πολιτική δημόσιας υγείας καθοδηγούνται από τα καλύτερα διαθέσιμα δεδομένα. Οι επιστήμονες και οι εργαζόμενοι στον τομέα της υγείας μπορούν να κάνουν τον ρόλο τους μιλώντας, συμπεριλαμβανομένων νέων και παλαιών πηγών μέσων ενημέρωσης, για να μοιραστούν και να εξηγήσουν σε απλή γλώσσα τα πιο πρόσφατα επιστημονικά ευρήματα καθώς και όσα απομένουν να μάθουμε.
Όπως σκέφτομαι αυτόν τον 27χρονο που έφτασε στο N.I.H. στην πανεπιστημιούπολη το 1968, είμαι ταπεινωμένος από το τεράστιο προνόμιο και την τιμή που είχα να υπηρετήσω το αμερικανικό και παγκόσμιο κοινό.
Έχω βιώσει τεράστια χαρά και όφελος από την εκπαίδευση και τη μάθηση από τους εκατοντάδες λαμπρούς και αφοσιωμένους γιατρούς, επιστήμονες και μέλη του προσωπικού υποστήριξης που εργάζονται στο εργαστήριό μου, στο N.I.H. κλινικές και στα Ν.Ι.Α.Ι.Δ. ερευνητικά τμήματα και από εγχώριους και διεθνείς ερευνητικούς συνεργάτες.
Κοιτάζοντας το μέλλον, είμαι βέβαιος ότι οι επόμενες γενιές νέων γιατρών, επιστημόνων και επαγγελματιών δημόσιας υγείας θα βιώσουν τον ίδιο ενθουσιασμό και την ίδια αίσθηση ολοκλήρωσης που ένιωσα καθώς ανταποκρίνονται στην τεράστια ανάγκη για την τεχνογνωσία τους για τη διατήρηση, την αποκατάσταση και την προστασία της υγείας των ανθρώπων σε όλο τον κόσμο και να αντιμετωπίσουν τις συνεχείς απροσδόκητες προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν αναπόφευκτα.
Ο Άντονι Φάουτσι είναι διευθυντής του Εθνικού Ινστιτούτου Αλλεργιών και Λοιμωδών Νοσημάτων και ο επικεφαλής ιατρικός σύμβουλος του Προέδρου Μπάιντεν.
