26 Ιανουαρίου 2015 - Η αρχή του οριστικού τέλους μας

Στους νεκρούς αξιωματικούς μας της νύχτας των Ιμίων

καί στον ΑΓΙΟ Ρωμανό Δ’ τον Διογένη

Πρίν οκτώ αιώνες καί κάτι ψιλά, το 1204…
…Ή, μάλλον, ας πάμε αρκετά χρόνια πιό πίσω, ώστε να ξεκινήσουμε σωστά.

Στις 26 Αυγούστου του 1071 διεξήχθη η μάχη του Μαντζικέρτ, η οποία απετέλεσε την αρχή του τέλους της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Μετά τον Βασίλειο Β’ Βουλγαροκτόνο, ο οποίος έφτασε την Αυτοκρατορία στον κολοφώνα της, ήρθε μία σειρά ανικάνων αυτοκρατόρων, η οποία παράτησε τις δομές του κράτους στον …αυτόματο πιλότο. Δηλαδή, στην τύχη.
Ως αποτέλεσμα, ο τραγικός αυτοκράτορας Ρωμανός Δ’ Διογένης ηττήθηκε στο Μαντζικέρτ από τον Σελτζούκο Άλπ Αρσλάν, προδομένος από τη μισή ηγεσία του στρατεύματος, πεσμένος στον λάκκο με τα φίδια που του έσκαψε ο σκατόψυχος
καλόσκατόγερος Μιχαήλ Ψελλός, καί «αδειασμένος» την κρίσιμη ώρα της μάχης από την οπισθοφυλακή του – υπό την ηγεσία του προδοτόφιδου Δούκα. (Η οικογένεια Δούκα πιθανολογείται πως ήταν εβραϊκής καταγωγής.) Όλ’ αυτά συνετέλεσαν στο να συλληφθεί ο Διογένης, να τυφλωθεί, να φυλακισθεί, καί να πεθάνει λίγο καιρό μετά μέσα σε αφόρητους πόνους… οι δε Τουρκαλάδες να μας κάτσουν στο σβέρκο από τότε, εννιάμιση αιώνες μέχρι σήμερα, καί να μη λένε να τσακιστούν να φύγουν.
Την καταστροφή συμπλήρωσε μία δεύτερη ήττα, ξανά από τους Σελτζούκους, έναν αιώνα μετά: στο Μυριοκέφαλον, το 1176.

Η συνέχεια  εδώ