Θα... «πληρωθή» η Ύβρις. Θα... «φροντίση» η Αδράστεια Νέμεσις περί τούτου --- Α Ν Α Π Ο Δ Ρ Α Σ Τ Ω Σ . . .

http://perimajestic.blogspot.gr/2015/05/blog-post_17.html

Αδράστεια

Η Αδράστεια ήταν δευτερεύουσα θεά, κόρη του Δία και της Ανάγκης και κατ΄ άλλη εκδοχή του Δία και της Νύχτας. Ήταν η θεά (προσωποποίηση) του ανθρώπινου ενστίκτου της εκδίκησης. Ίσως όμως και να πρόκειται περί επωνύμου που είχε δοθεί στην επίσης δευτερεύουσα θεά την Νέμεση εξ αφορμής του γεγονότος ότι ο Βασιλιάς του Άργους Άδραστος ή ακόμα ο φέρων το ίδιο όνομα γιος του Βασιλέως Μίδα της Φρυγίας ανήγειρε παρά τον "Αίσηπο ποταμό" πολύ κοντά στη Τροία Ναό προς τιμή της, προκειμένου να την εξευμενίσει.
Σημειώνεται ακόμη ότι αν δεν γίνει παραδεκτή η εκδοχή ότι και οι δύο αυτοί Άδραστοι είναι το ίδιο και αυτό πρόσωπο, τότε ο Ναός αυτός παρά την Τροία οικοδομήθηκε από τον γιο τoυ Μίδα, που κατά την αρχαία παράδοση είχε ακούσιά του φονεύσει τον αδελφό του και στη συνέχεια επίσης ακούσια τον Άτυ τον γιο του βασιλέως Κροίσου που τον είχε φιλοξενήσει.
Οι αρχαίοι είχαν πολλά ρητά που έδειχναν τον εκδικητικό χαρακτήρα της Αδράστειας. Η φράση "Αδράστεια νέμεσις" λεγόταν για αυτούς που προηγουμένως ήταν ευτυχισμένοι και οι οποίοι δυστύχησαν στη συνέχεια από θεία δίκη. Άλλα ρητά ήταν "Σύν Αδραστεία" (δηλαδή δίκη) και "οφθαλμός Αδράστειας". Η φράση "Προσκυνώ Αδράστειαν" θεωρείτο ως προφυλακτική από τη βασκανία.

Πηγή: Εγκυκλοπαιδικό λεξικό Ελευθερουδάκη, Αθήνα, 1927

Ύβρις

Η ύβρις ήταν βασική αντίληψη της κοσμοθεωρίας των αρχαίων Ελλήνων. Όταν κάποιος, υπερεκτιμώντας τις ικανότητες και τη δύναμή του (σωματική, αλλά κυρίως πολιτική, στρατιωτική και οικονομική), συμπεριφερόταν με βίαιο, αλαζονικό και προσβλητικό τρόπο απέναντι στους άλλους, στους νόμους της πολιτείας και κυρίως απέναντι στον άγραφο θεϊκό νόμο -που επέβαλλαν όρια στην ανθρώπινη δράση-, θεωρούνταν ότι διέπραττε «ὕβριν», δηλ. παρουσίαζε συμπεριφορά με την οποία επιχειρούσε να υπερβεί τη θνητή φύση του και να εξομοιωθεί με τους θεούς, με συνέπεια την προσβολή και τον εξοργισμό τους.
Η βίαια, αυθάδης και αλαζονική αυτή στάση/συμπεριφορά, που αποτελούσε για τον αρχαίο ελληνικό κόσμο παραβίαση της...

Η συνέχεια  εδώ