Υπήρξα πρώην συμβασιούχος της ΕΡΤ, στον τομέα της παραγωγής (δηλαδή δεν έσπρωχνα χαρτιά σε κάποιο γραφείο δηλαδή) για αρκετά χρόνια και τυγχάνει να γνωρίζω μέρος του τι γινόταν για δεκαετίες σε αυτό το «μαγαζί» . Ανήκω σε αυτή την κατηγορία συμβασιούχων που αποφάσισε να αλλάξει τη ζωή του αντί να συνεχίσει να παραμένει ως συμβασιούχος με την ελπίδα μονιμοποίησης και σήμερα μάλλον τα γεγονότα δείχνουν να δικαίωσαν αυτή την απόφασή μου.
Πολλοί φίλοι και γνωστοί λοιπόν...
Η συνέχεια εδώ
Αφού σας περιέγραψα τα βασικά για εμένα, ας πάμε τώρα στα περί ΕΡΤ. Όταν άκουσα την απόφαση κλεισίματος της δεν ήξερα τι θα έπρεπε να νοιώσω. Από τη μία είπα «επιτέλους αυτό το καρκίνωμα απεκολλήθηκε από τη σάρκα του ελληνικού λαού», από την άλλη η σκέψη μου πήγε σε κάποια άτομα που γνώρισα τα χρόνια που δούλευα εκεί και χάνανε τη δουλειά τους. Άτομα που δεν άνοικαν ούτε στους συριζοπασόκους συνδικαλιστές, ούτε στους χαραμοφάηδες που έβαλε το ΠΑΣΟΚ τη δεκαετία του 80, ούτε στους «ειδικούς συμβούλους» με τους σχιζοφρενικούς μισθούς, ούτε στους αλητοδημοσιογράφους που έχουν κάνει επάγγελμα την παραπληροφόρηση και τη μαρξιστική πλύση εγκεφάλου των Ελλήνων.
Πολλοί φίλοι και γνωστοί λοιπόν...
Η συνέχεια εδώ




