Ο Luciano Pellicani στην ανάλυση του πάνω στην'' γνωστική αριστοκρατία'', όρισε εκείνες, που κατά την κρίση του, θα ήταν οι αναγκαίες ψυχολογικές συνθήκες, για να γίνει αποδεχτή η επαναστατική γνώση (εννοεί τον πολιτικό γνωστικισμό) και η πολιτική κοινωνιολογία της επανάστασης. Οι προλεταριοποιημένοι διανοούμενοι, στερημένοι από μία κοινότητα στην οποία να ανήκουν, ανέπτυξαν μία επαναστατική γνώση και έγιναν επαγγελματίες εχθροί της κοινωνίας από την οποία αισθάνονται ότι είναι αδίκως αποκλεισμένοι, πάσχοντας από μία μεγαλομανή αντίληψη για τον εαυτό τους, και ως εκ τούτου αισθάνονται ότι είναι προορισμένοι να διεξάγουν έναν αγώνα για να αλλάξουν ολόκληρο τον κόσμο.
Εδώ, από την πολιτική κοινωνιολογία ο Pellicani περνά στην ατομική ψυχολογία. Αυτός, πράγματι, θεωρεί ότι οι συνθήκες του κοινωνικού αποκλεισμού και της μεγαλομανίας δεν θα ήταν ακόμη επαρκείς για να δημιουργήσουν ''γνωστικά αβατάρ'', δηλαδή πραγματικούς επαγγελματίες επαναστάτες. Για να γίνουν παράγοντες της επαναστατικής μεταβολής αυτά τα άτομα θα πρέπει να...
Η συνέχεια εδώ
Εδώ, από την πολιτική κοινωνιολογία ο Pellicani περνά στην ατομική ψυχολογία. Αυτός, πράγματι, θεωρεί ότι οι συνθήκες του κοινωνικού αποκλεισμού και της μεγαλομανίας δεν θα ήταν ακόμη επαρκείς για να δημιουργήσουν ''γνωστικά αβατάρ'', δηλαδή πραγματικούς επαγγελματίες επαναστάτες. Για να γίνουν παράγοντες της επαναστατικής μεταβολής αυτά τα άτομα θα πρέπει να...
Η συνέχεια εδώ