Με ένα ολίγον κακόηχο, ασυνήθιστο και… πομπώδες (σύνηθες ελληνικό κιτς) για υπηρεσία πληροφοριών όνομα, «Υπηρεσία Εθνικής Κυριαρχίας», θα αναβαπτιστεί η Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών (ΕΥΠ), με τους εμπνευστές να ευελπιστούν ότι η αλλαγή του ονόματος θα φέρει επανάσταση και στη λειτουργία της. Πέραν της ουσίας της εξέλιξης που είναι τελικά το ζητούμενο, φαίνεται πως μας αρέσει να πρωτοτυπούμε σε κάτι τέτοια, δίνοντας έμφαση στην επικοινωνία με στόχο το εσωτερικό ακροατήριο, αφού όσο μας επιτρέπει η ενασχόλησή μας με το αντικείμενο να κρίνουμε, εκτιμούμε ότι στο εξωτερικό αρκετοί θα χαμογελάσουν, ίσως και ειρωνικά, αφού το όνομα δεν θυμίζει σύγχρονη δυτικού τύπου Δημοκρατία. Υποκειμενική γνώμη εκφράζουμε. Την σχετική ανακοίνωση* έκανε από το βήμα του Κοινοβουλίου ο αναπληρωτής υπουργός Προστασίας του Πολίτη, Νίκος Τόσκας, στο πλαίσιο των προγραμματικών δηλώσεων της κυβέρνησης, πολύπειρος στρατηγός εν αποστρατεία, που αν μη τι άλλο έχει «μυρωδιά» από τα θέματα αυτά και τη σημασία τους για την εθνική ασφάλεια.
Καλή επιτυχία είναι το λιγότερο που μπορούμε να ευχηθούμε, αφού ενδεχόμενη επιτυχής ευόδωση των σχεδιασμών θα είναι προς το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας, επ’ αυτού δε χωρά αμφιβολία. Αυτό που θα μπορούσε βέβαια να σχολιαστεί, είναι πως από καταβολής κόσμου και ανεξάρτητα με τις προόδους της τεχνολογίας, οι κορυφαίες υπηρεσίες πληροφοριών, ναι μεν άλλαζαν τη δομή τους και προσαρμόζοντας, δεν ξεχνούσαν όμως ποτέ τον «παραδοσιακό» τους ρόλο. Ασφαλώς βέβαια, σε εποχές οικονομικής στενότητας λύση άλλη πέραν της αυστηρής τοποθέτησης προτεραιοτήτων δεν υπάρχει. Ούτε είναι δυνατό να συνεχιστεί επ’ άπειρον η κατάσταση με τις ατελείωτες διαρροές από το εσωτερικό ή από…
Η συνέχεια εδώ
Καλή επιτυχία είναι το λιγότερο που μπορούμε να ευχηθούμε, αφού ενδεχόμενη επιτυχής ευόδωση των σχεδιασμών θα είναι προς το συμφέρον της ελληνικής κοινωνίας, επ’ αυτού δε χωρά αμφιβολία. Αυτό που θα μπορούσε βέβαια να σχολιαστεί, είναι πως από καταβολής κόσμου και ανεξάρτητα με τις προόδους της τεχνολογίας, οι κορυφαίες υπηρεσίες πληροφοριών, ναι μεν άλλαζαν τη δομή τους και προσαρμόζοντας, δεν ξεχνούσαν όμως ποτέ τον «παραδοσιακό» τους ρόλο. Ασφαλώς βέβαια, σε εποχές οικονομικής στενότητας λύση άλλη πέραν της αυστηρής τοποθέτησης προτεραιοτήτων δεν υπάρχει. Ούτε είναι δυνατό να συνεχιστεί επ’ άπειρον η κατάσταση με τις ατελείωτες διαρροές από το εσωτερικό ή από…
Η συνέχεια εδώ