Διαβάζω αυτές τις μέρες διάφορα γιά τους ισλαμιστές. Φανατικοί ρέ παιδί μου, μισάνθρωποι, ημιάγριοι της παλαιολιθικής εποχής, απροσάρμοστοι στη σημερινή πραγματικότητα, κτλ κτλ. Όλα δε αυτά τα έφτασε στο ύψιστο επίπεδο η πρόσφατη σφαγή των Παριζιάνων.
Οι κάπως πιό ψαγμένοι γραφιάδες κάνουν λόγο γιά όργανα της …Θείας, η οποία εκμεταλλεύτηκε τον φανατισμό των πιό καθυστερημένων μωαμεθανών, ώστε να τους βάλει να κάνουν τις βρωμοδουλειές της. Άλλοι, πάλι, μιλάνε γιά τεχνικές κοινωνικού προγραμματισμού, στις οποίες η …Θεία είναι …μανούλα! Πχ το δόγμα πως αν δεν υπάρχει ο εχθρός, τον κατασκευάζουμε. Κτλ κτλ.
Δεν διαφωνώ με κανέναν χαρακτηρισμό των ισλαμοπιθήκων. Γελάω, όμως, ειρωνικά με την τρομερή, ασυγχώρητη άγνοια Ιστορίας κάθε δοκησίσοφου, αυτόκλητου «γεωπολιτικού αναλυτή» καί τα ρέστα, που πιάνει ένα πληκτρολόγιο να μας πει τη γνώμη του. Ακριβώς αυτή η ανευθυνότητα των όποιων «οδηγών» αυτού του λαού είναι ένας από τους λόγους, που πέφτουμε στον γκρεμό.
Λοιπόν, κυρίες καί κύριοι...
Η συνέχεια εδώ
