Οι Έλληνες γερνάνε. Οι Έλληνες ξεχνάνε. Οι Έλληνες σηκώνονται και φεύγουν από την πατρίδα. Οι Έλληνες πάνε και ψηφίζουν τα πολιτικά ζόμπι για «κάτι καλύτερο». Τους ρίχνουν στο τάφο ζωντανούς και φιλάνε το χέρι του νεκροθάφτη τους. Τους δουλεύουν, τους πουλάνε παραμύθια και το χαίρονται. Τους παρουσιάζονται χωρίς γραβάτες, τους πετάνε και κανά «αριστερό» τσιτάτο και τους βλέπουν ως «Τσε». Βλέπουν τις Σίες και τις Τασίες και δεν τους πιάνει εμετός (για τις δηλώσεις τους). Τους κατακλέβουν και το λένε... «δημοκρατία». Εξασκούν πάνω τους την πιο αισχρή προπαγάνδα και δεν αντιδρούν καθόλου. Δεν εμπιστεύονται, λέει, την τηλεόραση, αλλά στρογγυλοκάθονται μπροστά της σαν χαχόλοι. Δεν εμπιστεύονται, λέει, τους δημοσιογράφους, αλλά άμα τους ρωτήσεις, η άποψή τους είναι ίδια και απαράλλαχτη με εκείνων. Τους προσβάλλουν την μνήμη, τους αλλοιώνουν την ιστορία, τους τσαλαπάτανε την θρησκεία και το λένε «πρόοδο». Τους φλομώνουν στα τουρκοσήριαλ και στις μαντήλες και παίρνουν πόζα μπροστά στην τιβί. Βλέπουν τις ορδές των εισβολέων και τους πιάνει ο «ανθρωπισμός». Οι ιαχές «αλλαχακμπάρ» έφτασαν ήδη στις πόρτες τους και τους πιάνει ο «χριστιανισμός». Γίνανε πάλι ραγιάδες και το λένε... «ανεκτικότητα». Γίνανε γενίτσαροι και το λένε... «αντιφασισμό» ----- Κ Λ Α Υ Σ Ι Γ Ε Λ Ω Σ...

Σκεφτόμουν, έστω και ετεροχρονισμένα, να πω κάποιες "ευχές" στους αναγνώστες του ΚΟ, για το νέο έτος, αλλά όλο το ανέβαλα, και τελικά, αυτό που βγαίνει είναι κάποιες εντελώς ανάκατες και μπουρδουκλωμένες σκέψεις. (Τουλάχιστον είναι σκέψεις).

Η αλήθεια είναι ότι δεν είμαι καλός στα «χρόνια πολλά», «καλή χρονιά» και τα λοιπά. Σπανιότατα δε να στείλω καμία ευχή μέσω διαδικτύου. Δεν είμαι γενικά, πολύ των ευχών. Με τις ευχές δεν γίνεται τίποτα. Αντιλαμβάνομαι ότι υπάρχει έμφυτη η ελπίδα στον άνθρωπο ότι «δεν μπορεί, θα πάει καλύτερα η χρονιά» ή «ίσως πάει καλύτερα η χρονιά» ή «μακάρι να πάει καλύτερα η χρονιά».

Οι Έλληνες όμως, λέει, είναι απογοητευμένοι. Οι πιο απογοητευμένοι της Ευρώπης. Έτσι μας λένε οι έρευνες που δημοσιεύονται κατά καιρούς και μάλιστα σε συστημικά έντυπα. Φυσικά, η αιτία της απογοήτευσης αυτής επικεντρώνεται αποκλειστικά σε οικονομικής φύσεως ζητήματα. Μισθοί, συντάξεις, ένφια, «τι θα γίνει;», «που πάμε;»κλπ. Για αυτό ο σύγχρονος Έλληνας δηλώνει «απογοητευμένος» με την κυβέρνηση Σανέλ. Άλλα περίμενε, αλλά «προδόθηκε». Τραγικό. Ένας συνηθισμένος ‘homo economicus’ στα όρια της κατάθλιψης.

Δεν υποτιμώ το θέμα το οικονομικό, ως σημαντικό παράγοντα επιβάρυνσης της ψυχικής μας υγείας.  Άλλωστε, στο ίδιο καζάνι βράζουμε όλοι. Αλλά...

Περισσότερα,  εδώ