Η ΤΡΑΓΙΚΗ ΕΠΙΛΟΓΗ ΤΟΥ ΧΑΟΥΣ

«... ο τύραννος αδίκως, σε κάμνει να χαθής·
δουλεύεις όλ’ ημέρα, σε ό,τι κι’ αν σοί πή,
κι’ αυτός πασχίζει πάλιν, το αίμα σου να πιή...»

Ρήγας Φεραίος
Από τον «Θούριο»

Ακούγονται συχνά νέοι όροι για παλιές, παμπάλαιες, έννοιες. Οι νεολογισμοί σε συστηματική διάταξη προβαλλόμενοι δομούν κλάδους ολόκληρους επιστήμης και θεωρίας.
Εμφανίζονται ως σιδηροί νόμοι, ενώ είναι απλά πειράματα πεπερασμένης χρονικής διάρκειας.

Το «Στρατηγικό Βάθος» του Α. Νταβούτογλου, για παράδειγμα, που περιγράφει την πολιτική διοίκησης που ακολούθησαν οι Οσμανίδες (Οθωμανοί) σουλτάνοι στα κατακτώμενα εδάφη και στους υπόδουλους λαούς, από την Περσία και τη Ν. Κασπία μέχρι τη Βιέννη, από τη Βλαχο-Μπογδανία (Ρουμανία) και όλα τα Βαλκάνια μέχρι τη Βόρειο Αφρική και όλη τη Μέση Ανατολή, είναι ένας από τους εξωραϊστικούς και «μοδάτους» όρους. Μεγεθύνει το παλιό και γνωστό millet system, σύστημα εθνοτήτων, και το προβάλλει σαν κάτι...

Η συνέχεια εδώ