Εν μέσω της ανυπαρξίας της παλαιάς τάξης, που ήταν με βάση τη συμφωνία «Sykes-Picot», και την κατάρρευση της Αραβικής Δημοκρατίας (της Συρίας), απαιτείται από το Ισραήλ να καθορίσει τις περιφερειακές προτιμήσεις του στην αναζήτηση συμμάχων σε μακροπρόθεσμο επίπεδο.
Μέλλον, με δύο κεντρικούς μη αραβικούς παίκτες στη Μέση Ανατολή- όπως είναι το Ιράν και η Τουρκία- δεν αποτελεί καλό οιωνό.
Όσο για το Ιράν, δεν έχει νόημα η συζήτηση μετά την ισλαμική επανάσταση. Αυτό το κράτος είναι, φυσικά ένας προφανής και επικίνδυνος εχθρός, τουλάχιστον για το διάστημα που υπάρχει το καθεστώς των Αγιατολάχ στην εξουσία.
Η Τουρκία, με επικεφαλής τον Ερντογάν, είναι απίθανο να...
H συνέχεια εδώ
