 |
| Ίδια (και χειρότερα) και η Μητροπολιτική Ελλάδα (κάντε «κλικ» εδώ)... |
Εξ αφορμής κριτικής που έχω ασκήσει με πρόσφατο άρθρο μου τόσο στον Πρόεδρο Αναστασιάδη όσο και στα κόμματα ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ και ΔΗΚΟ για την αναζήτηση λύσης στο Κυπριακό στην βάση της ρατσιστικής, αντιδημοκρατικής και τουρκικών προδιαγραφών λύσης της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας ΔΔΟ, ο Ευρωβουλευτής του ΔΗΚΟ Κώστας Μαυρίδης, αντέδρασε έντονα και μου ζήτησε επίμονα να τον διαγράψω από την λίστα των ληπτών των άρθρων μου μετά από 14 περίπου χρόνια.
Στο μήνυμα του σε εμένα ο κύριος Μαυρίδης αναφέρει μεταξύ άλλων τα εξής:
‘’Αγαπητέ Όμηρε, προσωπικά τρέφω εκτίμηση στο πρόσωπο σου για το σθένος και την ανιδιοτέλεια με την οποία ενεργείς. Υπάρχει όμως σαφής διαφορά ανάμεσα στην σκληρή κριτική και στην χυδαία γλώσσα που καταντά υβρεολόγιο για αυτό σου ζητώ να με διαγράψεις από την λίστα των ληπτών των άρθρων σου’’
Εξήγησα στον κύριο Μαυρίδη ότι η φράση ‘’Πόρνη της Πολιτικής Ζωής της Κύπρου’’ (Παραπομπή στο πιο κάτω απόσπασμα του άρθρου μου) είναι περισσότερο ‘’σχήμα λόγου’’ παρά χυδαία έκφραση, που σκοπό είχε να αποδώσει πειστικότερα τον ρόλο που διαδραμάτισε το ΔΗΚΟ στα κυπριακά πολιτικά δρώμενα από την ίδρυση του μέχρι σήμερα. Παρά ταύτα και για λόγους που ο ίδιος γνωρίζει καλύτερα, δεν θέλησε να καταλάβει. Ίσως ο Κώστας Μαυρίδης, σε μια προσπάθεια του να προστατεύσει τον Πρόεδρο του ΔΗΚΟ Νικόλα Παπαδόπουλο, ο οποίος ως γνωστό τον βοήθησε πάρα πολύ να εκλεγεί Ευρωβουλευτής, να ήθελε να παρακάμψει την ουσία της κριτικής μου για την αλλοπρόσαλλη πολιτική που το ΔΗΚΟ και των εκάστοτε Πρόεδρων του που τηρούν στα μεγάλα εθνικά θέματα.
Ακολουθεί πιο κάτω απόσπασμα του άρθρου μου για το οποίο ο Κώστας Μαυρίδης αντέδρασε και μου ζήτησε να τον διαγράψω:
<<ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΣΩΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΣΕ ΜΙΑ ΤΟΣΟ ΡΑΤΣΙΣΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΛΥΣΗ
…….Από την άλλη ο Πρόεδρος του επίσημου ΔΗΚΟ, μας πουλά ανέξοδο πατριωτισμό… και ζώνεται τα άρματα για να σώσει την Κύπρο. Αντιπολιτεύεται για δικούς του λόγους και φιλοδοξίες τον Πρόεδρο Αναστασιάδη και τα κόμματα ΔΗΣΥ και ΑΚΕΛ προβάλλοντας την λύση της ΔΔΟ με το δήθεν ‘’ΣΩΣΤΟ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ’’. Ο υιός Παπαδόπουλος χρησιμοποιώντας τον αμύθητο πλούτο που μπαμπά και της μαμάς, μια που ποτέ ο ίδιος δεν έχει δουλέψει για να κερδίσει τα δικά του χρήματα, περιφέρεται καθημερινά τα ΜΜΕ και μας το παίζει ‘’ο από μηχανής θεός’’ που θα σώσει την Κύπρο. Το μόνο που στην πραγματικότητα ενδιαφέρει τον Νικόλα, όπως και τότε τον μπαμπά του, είναι η κατάκτηση της εξουσίας και τίποτα άλλο. Το ύφος και το λεκτικό που χρησιμοποιεί καθημερινά ο Νικόλας παραπέμπουν σ’ ένα κακομαθημένο και ανεύθυνο έφηβο και όχι σε ένα ώριμο και υπεύθυνο πολιτικό. Ξεχνά φαίνεται ο Νικόλας ότι είναι η φιλοδοξία του μπαμπά Τάσου να γίνει Πρόεδρος, αλλά και του ιδίου προσωπικά που έβαλε το ΑΚΕΛ και τον ανεκδιήγητο Δημήτρη Χριστόφια στο παιχνίδι της εξουσίας, με όλα τα γνωστά καταστροφικά για τον τόπο αποτελέσματα.
Είναι επί τέλους καιρός ο Νικόλας και το δικό του ΔΗΚΟ, (Υπάρχει και το ΔΗΚΟ του Μάριου Κάρογιαν) να πάψει να … κάθεται στην κλούβα, και να το παίζει διπλοπόρτι. Δυστυχώς για τον κυπριακό λαό ο μπαμπάς Τάσος, έθαψε κυριολεκτικά την βούληση του 76% του Κυπριακού Λαού το 2004 που απέρριψε το σχέδιο ΑΝΑΝ, με το να υπογράψει με τους τούρκους την Συμφωνία της 8ης Ιουλίου 2006, που ουσιαστικά υιοθετεί πλήρως λύση του κυπριακού στην βάση της ΔΔΟ. Αυτές τις κρίσιμες ώρες που η πατρίδα κινδυνεύει, αν πράγματι ο Νικόλας και το ΔΗΚΟ θέλουν να είναι πειστικοί, πρέπει εδώ και τώρα να καταγγείλουν την συμφωνία του μπαμπά Τάσου και να ταχθούν ξεκάθαρα εναντίον της τουρκικών προδιαγραφών ΔΔΟ. Θα πρέπει επιτέλους ο Νικόλας και η ‘’ Η ΠΟΡΝΗ ΤΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΤΗΣ ΚΥΠΡΟΥ, το ΔΗΚΟ, να αφήσουν κατά μέρος τα δήθεν ‘’ΣΩΣΤΑ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ’’ και να πάψουν να κοροϊδεύουν τον κυπριακό λαό, κάνοντας στείρα αντιπολίτευση για χάρη της αντιπολίτευσης και των δικών τους προσωπικών και κομματικών συμφερόντων…...>
Επιμένω στο πιο πάνω χαρακτηρισμό και ρόλο του ΔΗΚΟ και θα προσπαθήσω πιο κάτω να τον αποδείξω με αδιαμφισβήτητα γεγονότα. Παραμένω στην κρίση όλων όσων θα διαβάσουν τα πιο κάτω ΑΚΡΩΣ ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ, να αποφανθούν κατά πόσο ο πιο πάνω χαρακτηρισμός είναι άδικος η όχι:
Το 1977 ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος είχε συναισθανθεί το τέλος του μετά από σοβαρό πρόβλημα υγείας που αντιμετώπιζε και ήθελε, και πολύ σωστά, να μεριμνήσει για την διαδοχή του. Ο Μακάριος δεν ‘’πήγαινε’’ και πολύ τον Σπύρο Κυπριανού καθ’ ότι ο Σπύρος έπασχε, όπως γράφτηκε επανειλημμένως στο τύπο από κατάθλιψη και προσανατολιζόταν να εγκαταλείψει την πολιτική. Ούτε τον Τάσο Παπαδόπουλο όμως εμπιστευόταν ο Μακάριος γιατί προερχόταν από το Γιωρκατζικό περιβάλλον και επιπλέον γιατί, όταν ήταν συνομιλητής ξεγελάστηκε από τον Ντενκτάς στην Νέα Υόρκη και παρέδωσε χάρτη χωρίς να ενημερώσει προηγουμένως τον τότε πρόεδρο Μακάριο.
Στο μεταξύ ο Σπύρος είχε ήδη ιδρύσει το ΔΗΚΟ, ο ίδιος δε και το κόμμα του αντιμετώπιζαν σοβαρά οικονομικά προβλήματα. Ο Μακάριος μάλιστα λέγεται ότι του έδωσε κάποια χρήματα για να εξοφλήσει τα χρέη του και να τον στείλει πρέσβη της Κύπρου στις Ηνωμένες Πολιτείες για να τον απαλλαγεί. Στις 3/8/1977 πεθαίνει ξαφνικά ο Μακάριος και ο Σπύρος, που τότε ήταν Πρόεδρος της Βουλής, ανέλαβε προεδρεύων. Ένας εκ των στενών συνεργατών του Σπύρου έλεγε τότε στους υπόλοιπους. ‘’Και αν ο Σπύρος έχει ψυχολογικά προβλήματα τι μ’ αυτό; Για αυτό είμαστε εμείς εδώ για να τον προσέχουμε!! Μας έτυχε έτσι κελεπούρι και να αφήσουμε την εξουσία να μας την φάνε άλλοι’’.
Τον Δεκέμβριο του 1977 ο Σπύρος σκαρφίστηκε διάφορες συνωμοσίες σε βάρος του και σε βάρος της Κύπρου προκειμένου να εδραιωθεί στην εξουσία στις επερχόμενες εκλογές του Φεβρουαρίου του 1978. Τέτοιες περιπτώσεις ήταν, η μυστηριώδης απαγωγή του γιου του Αχιλλέα, ο οποίος τότε ήταν φαντάρος, καθώς επίσης και η ‘’συνομωσία’’ του Τάσου και του γερμανού Κουπγιουρν σε βάρος του. Οι πραγματικές συνθήκες κάτω από τις οποίες έγιναν αυτές οι γελοιότητες δεν έχουν γραφτεί σε όλη τους την έκταση. Αυτό που ξέρουμε όμως είναι το αποτέλεσμα, η πολιτική δηλαδή αναβάθμιση του Σπύρου Κυπριανού, σε βαθμό που κανένας δεν αποτόλμησε να διεκδικήσει την προεδρία το 1978. Με τη συναίνεση όλων των πολιτικών δυνάμεων διατήρησε το αξίωμα του προέδρου μέχρι το Φεβρουάριο του 1978, οπόταν και θα διεξάγονταν έτσι κι αλλιώς προεδρικές εκλογές. Εκλογές όμως δεν έγιναν και ο Σπύρος συνέχισε να είναι Πρόεδρος για την επόμενη πενταετία
Στα μέσα του 1978 ο τότε συνομιλητής Τάσος Παπαδόπουλος άρχισε να αμφησβητεί τις πολιτικές ικανότητες του Σπύρου και πιο συγκεκριμένα την ικανότητα του να διαχειριστεί το Κυπριακό.
Ο Σπύρος όπως προανάφερα είχε τα ψυχολογικά του και άρχισε να βλέπει παντού συνομώτες, ντόπιους και ξένους μεταξύ των οποίων το Τάσο Παπαδόπουλο και τον Γλαύκο Κληρίδη. Ο Τασος, το 1983, ημέρα των Προεδρικών Εκλογών, είχε μετέλθει αθέμιτα μέσα για να εξοντώσει τον Σπύρο. Πιο συγκεκριμένα έβαλε πρωτοσέλιδα στην εφημερίδα ‘’Ο Κύρηκας’’ που ο ίδιος εξέδιδε, την συνταγή ψυχοφαρμάκων του Σπύρου για να τον εκθέσει και να τον πλήξει. Έτσι, για να αντιληφθείτε καλύτερα το ‘’Ηθος’’ των ηγετών του ΔΗΚΟ. Σε κριτική που ασκήθηκε στον Τάσο για την κατάπτυστη του αυτή ενέργεια, ανέφερε: ‘’Ο λαός οφείλει να γνωρίζει τα προβλήματα ηγείας των ηγετών του’’
Στις 17 Ιουλίου 1983 ο Σπύρος έπαψε τον Τάσο από τη θέση του Συνομιλητή. Απο τότε αρχίζει μια ανελέητη διαμάχη διαδοχής μέσα στο ‘’Κόμμα των Αρχών’’ η άλλως της Πόρνης της Πολιτικής ζωής της Κύπρου’’. Ο Σπύρος με επιστολή του που δόθηκε στη δημοσιότητα άφηνε σαφή υπονοούμενα για συμμετοχή του Τάσου στη ‘’Μεγάλη Συνωμοσία’’
Ο Τάσος Παπαδόπουλος, βλέποντας ότι ο Σπύρος λόγω προβλημάτων υγείας δεν πήγαινε καλά και επίκειτο το πολιτικό του τέλος, κατάπιε τις πίκρες που του πότισε ο Σπύρος και προσχώρησε στο ΔΗΚΟ στις 10 Ιανουαρίου 1988. Ο Τάσος με μια μνημειώδη διπλοπροσωπία και μοναδική υποκρισία δήλωνε και τα εξής: "Πιστεύω ότι η σωστή εθνική γραμμή που ακολουθείται σήμερα στην Κύπρο, ακολουθείται από τον σημερινό και αυριανό πρόεδρο Κυπριανού. Στα κελεύσματα της απειλής για χειρότερα δεινά αντιτάσσουμε το σθένος και την ορθή εθνική πορεία του προέδρου Κυπριανού".
Με άλλα λόγια, ήταν ορθή εθνική πορεία ο εγκέφαλος, οι συνωμοσίες, ο διεθνής διασυρμός. Και η δική του αξιοπρέπεια πώς εγκαταλείφθηκε; Ο Παπαδόπουλος δεν βρέθηκε σε αντιπαράθεση με τον Κυπριανού επειδή υπερασπιζόταν το δίκαιο και την αλήθεια. Ήταν και αυτός μέρος του ίδιου συστήματος, αλλά λόγω συγκυριών βρέθηκε από κάτω. Όταν ο θρόνος του Κυπριανού άρχισε να τρίζει έκανε την "υπέρβαση", ή μάλλον την πολιτική επένδυση την οποία εξαργύρωσε το 2003 όταν στηριζόμενος στα δεκανίκια του ΑΚΕΛ άρπαξε την εξουσία. Ο Παπαδόπουλος προσκύνησε τον Κυπριανού χωρίς να ζητήσει δημόσια απολογία για τη ‘’μεγάλη συνωμοσία’’. Αλλά ούτε και ο ίδιος ο Τάσος απολογήθηκε για την κατάπτυστη ενέργεια του να δημοσιεύσει την συνταγή ψυχοφαρμάκων του Σπύρου. Ηγέτες του ‘’Κόμματος των Αρχών’’ άλλως της ‘’Πόρνης της Πολιτικής Ζωής’’ ... όνομα τζιε πράμαν...
Αλλά και οι ευθύνες του Λαού που τους ανέχθηκε και τους πίστευσε δεν είναι λίγες. Αυτός ο απίστευτα ανώριμος πολιτικά λαός κατάφερε τότε να χωνέψει ένα τόσο χοντρό παρανοϊκό επεισόδιο όπως η ‘’Μεγάλη Συνωμοσία’’ που σκαρφίστηκε ο Σπύρος σε βάρος του Τάσου και του Γερμανού ‘’συνεργάτη’’ του Κουπγιουρν, του σατανικού Εγκέφαλου. Ενός Λαού που δεν αντέδρασε και δεν τιμώρησε τους υπεύθυνους γι’ αυτόν τον εθνικό εξευτελισμό, είναι ένας λαός χωρίς αντανακλαστικά, ένας λαός που έπασχε και εξακολουθεί να πάσχει και σήμερα πάρα πολύ σοβαρά, αν κρίνω από τα πρόσφατα εκλογικά αποτελέσματα.
Μ’ αυτά και μ’ αυτά ο Σπύρος και το ΔΗΚΟ έμεινε στην εξουσία για 10 ολόκληρα χρόνια...πηδώντας απο αριστερά στα δεξιά και τανάπαλιν. Αλλά οι επιδόσεις της ‘’Πόρνης της Πολιτικής Ζωής’’ δεν υπερτερούν του λαϊκισμού που επέδειξε. Στο διάστημα αυτό αύξησε κατακόρυφα τις προσλήψεις στο Δημόσιο δίνοντας απίστευτες αυξήσεις και υπερπρονόμια στους υπαλλήλους του ευρύτερου Δημόσιου Τομέα. Η Κύπρος σήμερα έχει αναλογικά τους περισσότερους και καλύτερα αμειβόμενους υπαλλήλους απ’ όλες τις χώρες της ΕΕ. Ο Σπύρος εγκλημάτησε κατά των Δημόσιων Οικονομικών. Τα τεράστια δε διαρθρωτικά προβλήματα και προβλήματα παραγωγικότητας που αντιμετωπίζει μέχρι σήμερα η Κύπρος δεν είναι άσχετα με την εγκληματική εσωτερική πολιτική του Σπύρου. Σαν αποτέλεσμα της πολιτικής αυτής, στις Βουλευτικές εκλογές του 1986 το ΔΗΚΟ εκτοξεύτηκε στο απίστευτο ποσοστό του 28%. Ήταν τότε που τα στελέχη του ΔΗΚΟ ζητούσαν απο τους πολίτες να βγάλουν ταυτότητα του ΔΗΚΟ για να προσληφθούν στο Δημόσιο. Σήμερα τα ποσοστά του ΔΗΚΟ είναι 13,7% αλλά οι οπαδοί του ΔΗΚΟ που εργοδοτούνται στον ευρύτερο δημόσιο τομέα με κάποιους υπολογισμούς ξεπερνούν το 35%. Χαρακτηριστική είναι η ομολογία υψηλόβαθμου στελέχους του ΔΗΚΟ. ‘’Πήγαμε στον Σπύρο για κάποια μισθολογικά αιτήματα. Ο Σπύρος μας ξάφνιασε όλους. Μας έδωσε πολύ περισσότερα απ’ ότι του ζητήσαμε’’. Μια ζωή το ΔΗΚΟ, από την ίδρυση του μέχρι σήμερα έπαιζε και παίζει με μαεστρία τον ρόλο της ΄’’Πόρνης της Πολιτικής’’ για να εξασφαλίζει καρέκλες στα μέλη του και προνόμια στους ψηφοφόρους του.
Θα μπορούσα να σας έφερνα πολλά άλλα παραδείγματα για να δικαιολογήσω τον χαρακτηρισμό του ΔΗΚΟ ως της ‘’Πόρνης της Πολιτικής της Κύπρου’’ αλλά δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Τα στελέχη αυτού του κόμματος δεν ανέχονται την κριτική από τους πολίτες. Μια εξόφθαλμη τέτοια περίπτωση ήταν και η στάση του υιού Νικόλα όταν λίγο πριν χάσει την εξουσία ο πατέρας του τον Φεβρουάριο του 2008, με πήρε στο τηλέφωνο και μου ζήτησε να σταματήσω να ασκώ κριτική στον μπαμπά. Είχε μάλιστα το απίστευτο θράσος να με απειλήσει κιόλας λέγοντας μου επί λέξη ‘’ Για το καλό σου εσένα και της οικογένειας σου να σταματήσεις αυτό που κάνεις’’ Αυτός ήταν και είναι ο υιός Νικόλας, χολερικός και πίκρης όπως ο μπαμπάς. Τον έβαλε, άκουσον, άκουσον ο μπαμπάς να με πάρει να με απειλήσει, γιατί απλά έγραφα σκληρές αλήθειες για τον ρόλο του Τάσου, στο θέμα Μιλόσεβιτς, στο ΧΑΚ, της συμφωνίας της 8η Ιουλίου που δέχθηκε την ΔΔΟ, αλλά και στα πολλά σκάνδαλα που επισυνέβησαν επί διακυβέρνησης του
¨Όλα τα πιο πάνω ήταν είς γνώσιν του Κώστα Μαυρίδη εντασσόμενος στο ΔΗΚΟ. Ανάμενα συνεπώς από αυτόν, σαν έναν νέο πολιτικό, να έχει μια διαφορετική αντίληψη και προσέγγιση και να προσπαθεί να φέρει έναν νέο ήθος στην πολιτική και όχι να ασπάζεται τις μεθόδους του παλαιοκομματισμού κατεστημένου. Όταν νέοι πολιτικοί μπαίνουν σε ένα κόμμα αναμένω από αυτούς να συγκρουστούν με τους διεφθαρμένους πολιτικούς που ελέγχουν τα κόμματα αυτά που έφεραν την Κύπρο σε αυτό το απίστευτο χάλι και όχι να προσπαθούν να τους προστατεύσουν. Αν αυτοί δεν το κάνουν και βολέυονται στην σιγουριά της καρέκλας που άρπαξαν στηριζόμενοι στις πλάτες του παλαιοκομματισμού, τότε όσο τίμιοι και αν επικαλούνται ότι είναι, είναι στην ουσία και αυτοί συνένοχοι του τι βιώνουμε σήμερα . Εκτιμώ την δράση του Κώστα Μαυρίδη που από την θέση του Ευρωβουλευτή προσπαθεί να προστεύσει τα συμφέροντα της Κύπρου στη ΕΕ και απ’ όσους ξένους τα επιβουλευοντε. Θα έπρεπε όμως να γνωρίζει, και γνωρίζει ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί της Κύπρου μας δεν είναι οι ξένοι, οι μεγαλύτεροι εχθροί της Κύπρου βρίσκονται εντός των τειχών. Είναι κυρίως οι πολιτικοί των 3 μεγάλων κομμάτων εξουσίας που αντί να ομονοούν για να προστατεύσουν την Κύπρο μας αλληλοτρώγονται μεταξύ τους για την εξουσία και τα οφέλη που αυτή εξασφαλίζει σ’ αυτούς.
Ενόψει των πιο πάνω αδυνατώ να κατανοήσω την αντίδραση του Κώστα Μαυρίδη, να παρακάμψει δηλαδή την ουσία της κριτικής μου και να επικεντρωθεί σε δήθεν χρησιμοποίηση από μέρους μου χυδαίας γλώσσας. Ο Κώστας ο Μαυρίδης είναι δημόσιο πρόσωπο και σαν τέτοιο, πρέπει να μάθει να ακούει τις κριτικές των πολιτών όσο σκληρές και αν είναι και όχι να προσπαθεί να τις φιμώσει.
Όμηρος Αλεξάνδρου
