ΑΠΟ ΤΟΝ ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΝ ΣΤΟΝ ΟΥΪΣΚΑΚΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟ TON ΟΥΪΣΚΑΚΙΑ ΣΤΟΝ ΑΤΑΛΑΝΤΟ;
Δηλώσεις Ατάλαντου για Αξεπέραστο και Ουϊσκάκια:
1) ‘’Καλώ τους οπαδούς του ΔΗΚΟ να συστρατευθούν πίσω από την υποψηφιότητα Δημήτρη Χριστόφια (ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΟΥ) γιατί αυτό υπαγορεύει το εθνικό μας συμφέρον και το συμφέρον του λαού μας’’
2) ‘’Ναι, το 2013 σαν ΔΗΚΟ είχαμε κάνει γραπτή συμφωνία με τον Δημοκρατικό Συναγερμό για στήριξη της υποψηφιότητας Νίκου Αναστασιάδη( ΟΥΪΣΚΑΚΙΑ)’’
Σήμερα ο ΑΤΑΛΑΝΤΟΣ ζητά την ψήφο μας για να μας απαλλάξει από αυτούς που κάποτε μας καλούσε να στηρίξουμε και με τους οποίους δεν έχει καμία διαφορά τόσο στο Κυπριακό όσο και σε θέματα εσωτερικής διακυβέρνησης.
Το συντριπτικό ΟΧΙ (76%) του κυπριακού λαού στο ΣΧΕΔΙΟ ΑΝΑΝ το 2004, σήμαινε στην ουσία και όχι στη ρατσιστική, αντιδημοκρατική, και τουρκικών συμφερόντων και βρετανικής έμπνευσης Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία (ΔΔΟ). Χάσαμε τότε την καλύτερη ευκαιρία να αποκηρύξουμε την ΔΔΟ και να επανατοποθετήσουμε το κυπριακό στην σωστή, δημοκρατική και λειτουργική του βάση.
Το ότι η ΔΔΟ είναι μια καταστροφική για την Κύπρο λύση δεν το λέω εγώ. Έχουν αρθρογραφήσει περί τούτου έγκριτοι έλληνες και ξένοι, οικονομολόγοι, πολιτικοί αναλυτές, συνταγματολόγοι και διεθνολόγοι, κοινό συμπέρασμα και απορία των οποίων είναι, πώς είναι δυνατόν ελληνοκύπριοι και ελλαδίτες πολιτικοί ηγέτες να επιδιώκουν και να συζητούν με τους τούρκους μια τέτοια καταστροφική για τον Ελληνισμό λύση. Υπάρχει κάποια άλλη χώρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης που να έχει τέτοια μορφή διακυβέρνησης, που οι ίδιοι υποστηρίζουν για την Κύπρο, χώρα μέλους της ΕΕ; Εγώ θα προχωρήσω ένα βήμα πάρα πέρα και θα εισηγηθώ: Aς πάρουν όλοι οι ενδιαφερόμενοι το χειρότερο Σύνταγμα και μορφή διακυβέρνησης κράτους μέλους της Ε.Ε και να μας το προτείνουν και να είναι βέβαιοι ότι κανένας ελληνοκύπριος δεν θα το απορρίψει.
Ο Τάσος Παπαδόπουλος έκανε το τραγικότερο λάθος της πολιτικής του καριέρας, το οποίο λάθος απεδείχθη καταστροφικό και για την Κύπρο μας. Αντί να καλέσει τότε τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις να συνενωθούν και να συστήσουν από κοινού μια κυβέρνηση εθνικής ενότητας στηριζόμενη στη εντολή του 76% του κυπριακού λαού, αυτοαναιρέθηκε με το να προχωρήσει στη υπογραφή της ‘’Συμφωνίας της 8ης Ιουλίου’’ του 2006 με τον τουρκοκύπριο ηγέτη Μεχμέτ Αλή Ταλάτ, η οποία συμφωνία, προνοούσε αναζήτηση λύσης στη βάση της ΔΔΟ. Οι λεγόμενες συμφωνίες Μακαρίου – Ντενκτάς και Κυπριανού – Ντενκτάς το 1977 και 1979 αντίστοιχα, που απλά έκαναν αναφορά στην Ομοσπονδία, δεν ήταν υπογραμμένες συμφωνίες αλλά ‘’απλά Πρακτικά’’ και κατευθυντήριες γραμμές από τις οποίες εν πάση περιπτώσει θα μπορούσαμε να είχαμε απεμπλακεί με αφορμή την ανακήρυξη του ψευδοκράτους το 1983. Ο Τάσος Παπαδόπουλος έχασε την μεγάλη ευκαιρία να μετατραπεί σε εθνάρχη και να σώσει την Κύπρο και τούτο γιατί, προτίμησε να εξευμενίσει τον τότε εταίρο του στην εξουσία το ΑΚΕΛ, πού ήταν πάντα υπέρ της ΔΔΟ, με στόχο να επανεκλεγεί στην Προεδρία το 2008.
To νέο μόρφωμα που θα προκύψει από την λύση στην βάση της ΔΔΟ θα είναι ένα κράτος μη λειτουργικό, μη δημοκρατικό ένα κράτος ρατσιστικό, και μη οικονομικά βιώσιμο, το οποίο θα βασίζεται σε εξαιρετικά πολύπλοκες και πολυδάπανες δομές, καθ΄ ότι θα έχει 3 Κυβερνήσεις, 4 Βουλές, 3 Αστυνομίες, 3 δημόσιες υπηρεσίες, διπλούς ημικρατικούς οργανισμούς, διαρχία αξιωματούχων, πλήρη κατάργηση της αρχής της πλειοψηφίας στη λήψη αποφάσεων, και εισαγωγή αναρίθμητων ΒΕΤΟ στη λειτουργία όλων των εξουσιών του κεντρικού κράτους.
Την Κύπρο μας από τον θάνατο του Μακαρίου, στις 3/8/1977 μέχρι και σήμερα, την κυβέρνησαν τα 3 μεγάλα κόμματα του ελεεινού κομματικού κατεστημένου και την και οδήγησαν στην οικονομική καταστροφή και το εθνικό μας θέμα σε πλήρη αποτελμάτωση. Το ΔΗΚΟ για 3 πενταετίες και 7 μήνες (Σπύρος Κυπριανού και Τάσος Παπαδόπουλος) , το ΑΚΕΛ 2 πενταετίες (Γιώργος Βασιλείου και Δημήτρης Χριστόφιας) και ο ΔΗΣΥ 3 πενταετίες( Γλαύκος Κληρίδης και Νίκος Αναστασιάδης). Το δε ΔΗΚΟ, σαν η απόλυτη ‘’Πόρνη της πολιτικής ζωής της Κύπρου’’, είτε άμεσα είτε έμμεσα βρισκόταν πάντα στην εξουσία. Το κόμμα αυτό δια του ατάλαντου, παρορμητικού και ανώριμου υιού Τάσου, Νικόλα Παπαδόπουλου, ο οποίος σκορπά αφειδώς το αμύθητο χρήμα της οικογένειας (Ο ίδιος ποτέ του δεν δούλεψε) ζητά πάλιν την εξουσία για να μας ‘’σώσει’’… αν είναι δυνατό!!!. Και άν ο Τάσος Παπαδόπουλος, που παρά την κριτική που του άσκησα, θεωρώ ότι είχε έναν πολιτικό βάρος και εκτόπισμα, δεν τα κατάφερε, φανταστείτε αυτός ο αχάπαρος νεανίσκος, ο οποίος μας πουλά την ΔΔΟ με το δήθεν σωστό περιεχόμενο, και που μόνο τα κακά χαρακτηριστικά του μπαμπά κληρονόμησε, τι θα μπορούσε να πετύχει;
Οι επόμενες Προεδρικές Εκλογές θα πρέπει να είναι οι εκλογές ΤΩΝ ΑΠΛΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΝΕΩΝ, οι οποίοι ήσαν τα μεγάλα θύματα του ελεεινού κομματικού κατεστημένου, που αντιπροσωπεύουν τα Διζωνικά κόμματα ΔΗΣΥ, ΑΚΕΛ,ΔΗΚΟ. Θα πρέπει επιτέλους οι απλοί πολίτες να συστήσουν μια ΣΥΜΜΑΧΙΑ, σκοπός της οποίας θα πρέπει να είναι, σε πρώτο στάδιο η απαλλαγή της Κύπρου από τους εσωτερικούς της εχθρούς και στην συνέχεια από τους εξωτερικούς. Εμπρός λοιπόν δεν θα υπάρχει άλλη ευκαιρία για να σώσουμε αυτόν τον επίγειο παράδεισο που μας χάρισε ο θεός.
Όμηρος Αλεξάνδρου