Χωρίς παρωπίδες και εμμονές, αντικειμενικά και σε βάθος:
Νοσούν τα πάντα στην Ελλάδα...
‘Η Ελλάδα νοσεί, νοσεί πολύ βαριά. Ή αιτία; Στερείται ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ. Στερείται πνευματικών ανθρώπων, λείπει ό λόγος και το ένστικτο τού Σωκράτη. Μιλάμε γιά πνευματική και ηθική γάγγραινα, πού έχει κατακλύσει τα μύχια αυτού του τόπου και των ανθρώπων. Πολιτικοί εκμαυλιστές, ΥΠΟ οργανώσεις μέσα στίς οργανώσεις. Ή κατάσταση στήν Ελλάδα, θυμίζει χαοτικό καλειδοσκόπιο. Σύστημα πού παίζει τα ρέστα του και δέν δίνει δυάρα σε κανέναν. Και από πίσω, οί ‘’άλλοι’’, οί ‘’αντίπαλοι’’, οί νεοφερμένοι εραστές του θρόνου της Ρώμης. Φουσκωμένα μπράτσα και δημοσιογράφοι πού κραδαίνουν πανάκριβα Ζίγκ Ζάουερ, πλησιάζουν τα τείχη της διαλυμένης κοινωνίας, υποσχόμενοι σωτηρία. Σαν να βλέπεις, κούκλα σε κατάστημα ρούχων, πού το μόνο πού κάνεις, είναι να τής αλλάζεις τα ρούχα κάθε σαιζόν. Ή κούκλα παραμένει ίδια. Ή είδηση όμως δεν είναι αυτή. Το ρεζουμέ της υπόθεσης, κρύβεται στό κόψιμο από τίς συντάξεις χηρείας. Μελετημένο το πράγμα. Άντρες κομμένοι από δουλειά, άνεργοι του τώρα, ή μακροχρόνια, ανεργία πού σκαρφαλώνει σε δυσθεώρητα ύψη, η όλη κατάσταση θυμίζει την Γερμανία, όταν τέλειωσε ο πόλεμος. Μέ τούς άντρες νεκρούς ή αιχμαλώτους και τίς γυναίκες, να ζητιανεύουν γιά ένα κομμάτι ψωμί, ή να κοιμούνται με τούς συμμάχους γιά μία κονσέρβα.
Στό προτεκτοράτο ή Ελλάς, οί φονιάδες βασιλεύουν και ακονίζουν τα μαχαίρια τους. Δέν είναι μόνο οι ‘’ράδιο-αρβύλα’’ πού στερούνται έστω και του ψήγματος Αριστοφανικού πνεύματος. Στέρηση παντού και σε όλα. Δεν λογίζεται νά κάνουν τα ‘’νόθα’’ του συστήματος, σάτυρα, αφανίζοντας πρόσωπα και καταστάσεις. Και το γράφω με πλήρη γνώση.
Βλέπουμε πλέον ώς κάτι το φυσιολογικό, τον King of Mykonos, να συναντάει έν μέση οδό, τον King of porn. To Μπουρνάζι να γίνεται πιάτσα και σουλάτσο, φουσκωτών του τμήματος εκβιαστών και απο την άλλη, ‘’νυφοπάζαρο’’, γιά μιά θέση στίς ταινίες ‘’ποιότητας’’ τού Σειρηνάκη.
Δουλεύει στόν τόπο, το απόλυτο όπλο. Ό διχασμός. Διχασμός στίς ιδέες, διχασμός στο φαίνεσθαι, διχασμός μεταξύ ανεμβολίαστων-εμβολιασμένων, με πρώτα βιολιά, ‘’ χριστιανούς’’ πού καταριόνται τούς συνανθρώπους τους. Φίλους, γονείς, αδέλφια, συζύγους, τον οποιονδήποτε. Καί τούμπαλιν. Το σύστημα τα βλέπει αυτά και τρύβει τα χέρια του. Τού αρέσει αυτό το μίσος. Το οσμίζονται σάν πανάκριβο άρωμα. Έτσι κι’αλλοιώς, γι’αυτούς είμαστε αριθμοί σε μπλοκάκι. Ότι δέν τους βγαίνει στόν υπολογισμό, απλά το διαγράφουν. Άνοιξαν τίς πύλες τής πνευματικής κολάσεως και εξαπόλυσαν στόν τόπο τίς φυλές τών Μόρλοκς. Τόν διαμελισμό τών λιγοστών Ίλόυ, πού περπατάνε ακόμα ελεύθεροι.
Γι’ αργότερα βλέπουμε. Βάζουν την ακροδεξιά στήν βουλή, γιά να μήν γίνει και εντελώς μπάχαλο, ό τόπος, έτσι γιά καβάντζα, να εκτονώνεται ο κόσμος από τον καναπέ και όλα μέλι-γάλα. Ή ζωή συνεχίζεται και τραβά τήν ανηφόρα...