 |
Κράτος: «Χθονὸς μὲν ἐς τηλουρὸν ἥκομεν πέδον...» |
Στην ελληνική μυθολογία το Κράτος ήταν η προσωποποίηση της ωμής εξουσίας κάθε μορφής (όχι μόνο της κρατικής). Το Κράτος, η Βία, ο Ζήλος και η Νίκη αναφέρονται από τον Ησίοδο στη Θεογονία του ως αδέλφια, τέκνα της Στυγός και του Πάλλαντα.
Σε άλλες εκδοχές, το Κράτος είναι νόθο παιδί του Δία και μιας ανώνυμης θνητής γυναίκας, ή ένας Τιτάνας που δένει τον Προμηθέα στο βράχο.
Ο Αισχύλος στην τραγωδία του Προμηθεύς Δεσμώτης παρουσιάζει το Κράτος και τη Βία ως υπηρέτες / πιστούς εκτελεστές του Δία να βοηθούν τον Ήφαιστο να δέσει τον Προμηθέα στα βράχια του Καυκάσου. Από τα λόγια του Κράτους είναι που ο θεατής πληροφορείται ότι ο Προμηθέας τιμωρείται επειδή έκλεψε τη φωτιά και την έδωσε στους ανθρώπους. Το Κράτος συμπληρώνει ότι «ελεύθερος κανείς, μονάχα ο Δίας». Αλλά δεν του πλέκει το εγκώμιο, αφού λέει επίσης ότι ο Δίας είναι και πιο «πανούργος» από τον Προμηθέα και ότι «είναι σκληρόψυχος ο κάθε νέος αφέντης» (στ. 35). Γενικά πάντως το Κράτος απλά αποδέχεται τις διαταγές του Δία χωρίς αντίθετη σκέψη. Η δικαιοσύνη του Δία είναι για το Κράτος η μόνη δυνατή δικαιοσύνη. Το Κράτος είναι ανίκανο να αισθανθεί φιλία ή οίκτο, επειδή δεν έχει δικό του σύστημα αξιών παρεκτός αυτό που του έχει επιβληθεί από τον Δία.
Το κλειδί για την κατανόηση του Προμηθέα Δεσμώτη είναι ο πρώτος στίχος. Το Κράτος λέει ότι...
