ἀμαθία: «τὸ μὴ κατειδότα τι δοκεῖν εἰδέναι» [Πλατωνικός διάλογος «Σοφιστής» ή περί όντος, 229c] --- αμάθεια δηλαδή, είναι, το να νομίζης ότι γνωρίζης κάτι, ενώ στην πραγματικότητα δεν το γνωρίζεις καλά --- παιδεία: η διδασκαλική τέχνη που απαλλάσσει τον άνθρωπο από την αμάθεια --- υφίσταται και άλλη διδασκαλική τέχνη, οι Αρχαίοι Έλληνες την ονόμαζαν «δημιουργική διδασκαλία», εκείνη που εμείς σήμερα ονομάζουμε (επαγγελματική) εκπαίδευση (και κατάρτιση) --- ΑΛΛΟ ΕΙΔΟΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ Η ΠΑΙΔΕΙΑ ΚΑΙ ΑΛΛΟ Η ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΛΟΙΠΟΝ...

Περισσότερα, εδώ.

Να, παραδείγματος χάριν, όποιοι ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι τα ξέρουν όλα (και μάλιστα... «άριστα») κάτι τέτοια («κλικ» εδώ) παθαίνουν... ΝΟΜΙΖΟΥΝ ότι ξέρουν... ΔΕΝ ξέρουν... ΝΟΜΙΖΟΥΝ... Αυτά κάνει η οίηση*.

* οίηση

(αρχ. οίηση «γνώμη» < οἴομαι /οἶμαι «νομίζω»)
= μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μου, έπαρση, αλαζονεία
π.χ. «άτομο μικρών δυνατοτήτων αλλά με μεγάλη οίηση που ενοχλούσε τους πάντες»

Τα ίδια ισχύουν και για τον ΑΜΑΘΕΣΤΑΤΟ μέσο νεοέλληνα φυσικά (από μια άλλη σκοπιά). Κάντε ένα «κλικ» κι εδώ.