Ο... «εθνικός ψυχαναλυτής» μας: «Ο Τσίπρας είναι long play αυταπατώμενος»

Η... Αριστερά της Ψωροκώσταινας

Ο Διονύσης Σαββόπουλος κάθεται σε ένα καλοσχεδιασμένο γραφείο μπροστά από το παράθυρο. Φοράει το γνωστό του χαμόγελο. Πίσω του, ο Λυκαβηττός. Μπροστά του, ένα τζουκμπόξ, ίσως για την απαραίτητη δόση νοσταλγίας. Ανάβει ένα πουράκι - «Καπνίζω ακόμα στα 72 μου!» λέει με μια προσποιητή ενοχή. Από κοντά μιλάει με ακόμα πιο απολαυστικό τρόπο, με αυτό το παιχνίδισμα που κάνει στη σκηνή· τις περίεργες λέξεις που μοιάζει να προφέρει υπογραμμισμένες με στόμφο, την εγγενή θεατρικότητα στις κινήσεις, τη νοσταλγία που όμως ξαφνικά κόβεται, γιατί «μπορείς να ζεις στο παρελθόν, μπορείς και στο μέλλον. Καλύτερα στο μέλλον».

Ο Διονύσης Σαββόπουλος δεν θέλει να νοσταλγεί, και ας μιλάει πολύ για το παρελθόν - για το Κύτταρο στο οποίο επέστρεψε φέτος, για τα 60s, για τον Χατζιδάκι και τον Γκάτσο, για τα γκρουπούσκουλα της Αριστεράς που τον θεωρούσαν «μη επαναστάτη», και τους ευχαριστεί για αυτό. Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι με έναν χειρουργικό τρόπο ο εθνικός μας ψυχαναλυτής: Εδώ και δεκαετίες, με τραγούδια, στίχους και λόγια, παρατηρεί τον Ελληνα, πότε σκωπτικά πότε επιθετικά, αλλά πάντα τρυφερά - και τον τέμνει χειρουργικά. Εδώ και χρόνια, έχει πει πολλά που έχουν ενοχλήσει («Δεν θέλω να μην ευχαριστώ το κοινό μου, αλλά δεν μπορώ να μη λέω τη γνώμη μου»), αλλά δεν έχει όρεξη να σταματήσει να τα λέει. Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι 72 ετών και «Δουλεύω περισσότερο, σκέφτομαι περισσότερο, μιλάω περισσότερο». Μιλάει για τα πάντα: για το παρελθόν, για τον Αλέξη Τσίπρα, για τις επαναστάσεις που έγιναν φάρσες, για την ενηλικίωση, για την Ευρώπη, για τον Θεό, για τον χρόνο, για τις γυναίκες και για τον ΠΑΟΚ. Και τα λέει ωραία. 

Η συνέχεια εδώ