Λίγες σκέψεις για την πανδημία...

Έχει και κάποια θετικά συνεπακόλουθα ο covid 19 φίλε αναγνώστη. «Παλουκώθηκες» επιτέλους στο σπίτι σου, ε; Μετά από πολλά πολλά χρόνια, βρήκες τον χρόνο να αρχίσεις κάποιες συζητήσεις με... τον εαυτό σου. Είσαι ένας κακός, ναι κακός, άνθρωπος τού στυλ «ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε», ε; Τού «κάντε στη μπάντα να περάσω». Ένας παλιάνθρωπος, που «πατάει επί πτωμάτων» για να... ανέβει. Ψεύτης, υποκριτής, μοχθηρός...

Είσαι λοιπόν, όλα αυτά. Μόνο που σού 'χει φύγει το σκατό στην κάλτσα από τον φόβο τώρα τελευταία. Περίτρομος είσαι μ@λ@κ@ μου. Κ@ρ@μ@λ@κ@ μου...

Κοιτάγεσαι στον καθρέπτη και για πρώτη φορά στον άδικο βίο σου συνειδητοποιείς ότι είσαι ένας αλητάμπουρας. Έκλεψες, εξαπάτησες, πρόσβαλες, πλήγωσες τον διπλανό σου. Ναι κ@ρ@μ@λ@κ@ μου, αδίκησες τον αδελφό σου, την γυναίκα σου, τον γείτονά σου, τον φίλο σου, τον συνεργάτη σου, τον ξένο, τον άγνωστο. Αδίκησες αλητάμπουρα, κόσμο πολύ.

Αυτός ο λοιμός, μπορεί να είναι και ευλογία εν τέλει. Τώρα που κοιτάχτηκες στον καθρέπτη σου ρε ξεφτίλα, ένας δυνητικά μελλοθάνατος, μετάνιωσες για τα όσα έχεις προξενήσει στους άλλους ρε χαμένε;

Σήκωσε το γ@μημένο το τηλέφωνο ρε αλήτη, στείλε ένα μήνυμα, γράψε ένα γράμμα, μίλησε πρόσωπο με πρόσωπο αν είναι δυνατόν, με όλους αυτούς που αδίκησες κατά την διάρκεια τής πρόστυχης ζωής σου και ζήτησέ τους μία συγγνώμη...

Διηνέκης