Κάτι για τα νέα τα παιδιά: Το κράτος - παρακράτος (για το ίδιο ακριβώς πράγμα πρόκειται) είναι πρόστυχο. Να προσέχετε τους Ραχωβίτσες και τους Χατζάρες... Μέχρι και τις μανάδες σας θα πιάσουν στο βρωμόστομά τους, μπροστά σ' όλους. Είναι τόσο αποκτηνωμένοι, που μέχρι και για μανάδες μιλάνε... Κτήνη κανονικά...

Αν αντισταθείτε στους ασφαλίτες, θα σάς στείλουν αλβανά...
Αν αντισταθείτε και πάλι, θα σάς στείλουν και κυπατζήδες...

Θαρσείτε. Καθάρματα που πιάνουν στα σάπια στόματά τους τις μανάδες άλλων, δεν είναι παρά γλίσχρα υποκείμενα. Μηδενικά...

===============

Μια πολύ μεγάλη στιγμή για τον Παγκόσμιο Πολιτισμό και την Αραβική Ποίηση:

«Το ψωμί τής Μάνας μου»

τού Μαχμούντ Νταρουίς

Νοσταλγώ το ψωμί της μάνας μου
τον καφέ της μάνας μου
το άγγιγμα της
οι μνήμες της παιδικής μου ηλικίας μεγαλώνουν
μέρα με τη μέρα
πρέπει να αγαπώ τη ζωή μου
στην ώρα του θανάτου μου
πρέπει να αξίζω τα δάκρυα της μάνας μου.

Και εάν επιστρέψω μια μέρα
πάρε με ως πέπλο στα βλέφαρά σου
σκέπασε τα κόκαλά μου με τη χλόη που
ευλογήθηκε από τα βήματά σου
δέσε μας μαζί
με μια μπούκλα από τα μαλλιά σου
με μια κλωστή που κρέμεται από το πίσω μέρος του
φορέματος σου
μπορεί να γίνω αθάνατος
να γίνω Θεός
εάν αγγίξω τα βάθη της καρδιάς σου.

Ας επιστρέψω και κάνε με ξύλα για τη φωτιά σου
σχοινί για να απλώνεις τα ρούχα στη στέγη του σπιτιού σου
χωρίς την ευλογία σου
είμαι πολύ αδύνατος να σταθώ.

Μεγάλωσα πολύ
δώσε μου πίσω τους χάρτες των αστεριών
της παιδικής μου ηλικίας
έτσι ώστε εγώ
μαζί με τα χελιδόνια
να μπορούμε να ανιχνεύσουμε το μονοπάτι
πίσω στη φωλιά σου που περιμένει.

أحنّ إلى خبز أمي
وقهوة أمي
ولمسة أمي
وتكبر فيّ الطفولة يوما
على صدر يوم
وأعشق عمري لأني
إذا مُتّ أخجل من دمع أمي
*****
خذيني، إذا عدتُ يومًا
وشاحًا لهُدبكْ
وغطّي عظامي بعشب
تعمّد من طهر كعبكْ
وشدّي وثاقي .. بخصلة شعر
..بخيط يلوّح في ذيل ثوبكْ
عساني أصير
إلها أصير..
إذا ما لمست قرارة قلبكْ!
*****
ضعيني، إذا ما رجعت
وقودا بتنور ناركْ..
وحبل غسيل على سطح دارك
لأني فقدت الوقوفَ
بدون صلاة نهاركْ
هرمت، فردّي نجوم الطفولة
حتى أشارك
صغار العصافيرِ
درب الرجوع..
لعُشِّ انتظاركْ!
--------------------
محمود درويش

Πηγή: noctoc-noctoc.blogspot.gr/2007/11/mother-oummi.html

Ο Μαχμούντ Νταρουίς γεννήθηκε το 1941 στο Αλ Μπιρουά της Γαλιλαίας, στην τότε υπό αγγλική διοίκηση Παλαιστίνη και σημερινό Ισραήλ. Είναι το δεύτερο παιδί μιας μουσουλμανικής, ορθόδοξης οικογένειας γαιοκτημόνων, με τέσσερις αδερφούς και τρεις αδερφές. Μετά την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ, το 1948, το χωριό καταστράφηκε ολοσχερώς και η οικογένεια Νταρουίς κατέφυγε στον Λίβανο όπου παρέμεινε έναν χρόνο προτού επιστρέψει παράνομα στο Ισραήλ και βρει στη θέση του χωριού της μια εβραϊκή αποικία. Η οικογένεια εγκαθίσταται έτσι στο Ντερ Αλ Ασαντ.

Ο Νταρουίς ξεκίνησε τις πρωτοβάθμιες σπουδές του στο Ντερ Αλ Ασαντ, ζώντας υπό τη μόνιμη απειλή του εντοπισμού και του εξορισμού του από τις ισραηλινές αρχές. Αργότερα, τελειώνει τις δευτεροβάθμιες σπουδές του στο Κουφούρ Γιασίφ κι εντέλει φεύγει για τη Χάιφα. Το 1960, στα δεκαεννιά του χρόνια, δημοσιεύει την πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο...

Η συνέχεια εδώ

Mahmoud Darwish (Arabic: محمود درويش‎, 13 March 1942 – 9 August 2008) was a Palestinian poet and author who won numerous awards for his literary output and was regarded as the Palestinian national poet. In his work, Palestine became a metaphor for the loss of Eden, birth and resurrection, and the anguish of dispossession and exile. He has been described as incarnating and reflecting "the tradition of the political poet in Islam, the man of action whose action is poetry".

H συνέχεια εδώ