Κρατάτε γερά !


Σε όσους απέμειναν όρθιοι: Καρτερία και Ευψυχία !

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

Μετά τον Αλέξανδρο τον Μέγα, ο «optimus princeps» Τραϊανός. Κατόπιν, ξεκίνησε η ασταμάτητη φθορά...


Ο Τραϊανός υπήρξε ο πιο χαρισματικός αυτοκράτορας της αρχαίας εποχής ...Ο αυτοκράτορας, ο οποίος έδωσε στη Ρώμη την απόλυτη "λάμψη" της. Η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία ποτέ δεν θα ξαναγινόταν τόσο μεγάλη όσο ήταν επί Τραϊανού. 
Ποτέ δεν θα γινόταν τόσο ευτυχής όσο ήταν επί Τραϊανού ...Τα πιο οργανωμένα 6,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα της εποχής της ...6,5 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα καλά "φωτισμένης" έκτασης μέσα σε έναν "κατασκότεινο" βαρβαρικό περίγυρο ...Μια αυτοκρατορία, η οποία ξεκινούσε από τη Σκοτία και έφτανε μέχρι τη Βαβυλώνα ...Από τη Δακία και έφτανε μέχρι τη σημερινή Σομαλία ...Από το Γιβραλτάρ μέχρι την Κασπία Θάλασσα.
Εδώ όμως αρχίζουν κάποια περίεργα πράγματα. Ο τρόπος ανάπτυξης τής...

Η συνέχεια  εδώ

Ο Τραϊανός (Marcus Ulpius Nerva Traianus, 18 Σεπτεμβρίου 53 - 8 Αυγούστου 117) ήταν Ρωμαίος αυτοκράτορας από το 98 μ.Χ. έως το θάνατό του. Ήταν ένας από τους ικανότερους Ρωμαίους αυτοκράτορες.
Γεννήθηκε στις 18 Σεπτεμβρίου του 53 μ.Χ. Ήταν ο πρώτος αυτοκράτορας που δεν ανήκε σε ευγενή οικογένεια της Ρώμης. Πριν γίνει αυτοκράτορας διετέλεσε διοικητής του ρωμαϊκού στρατού στην περιοχή του Ρήνου.
Επί των ημερών του, η αυτοκρατορία επεκτάθηκε σε νέα και πλούσια εδάφη στην περιοχή της Δακίας με τους δύο δακικούς πολέμους (101-106), ενώ ξεκίνησε και εκστρατεία εναντίον των Πάρθων. Στο οικονομικό πεδίο, ελάττωσε τους φόρους και ενίσχυσε το σύστημα δωρεάν παροχής σιτηρών (alimenta). Με τα χρήματα από τα πλούσια λάφυρα των δακικών πολέμων βελτίωσε τα οικονομικά των επαρχιακών πόλεων, ενώ αύξησε την κρατική παρέμβαση στη διοίκηση διορίζοντας λογιστές που επέβλεπαν τα οικονομικά των πόλεων. Το 104 του απονεμήθηκε ο τίτλος του «optimus princeps».
Ίσως ήταν η καλύτερη περίοδος της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, αφού η ακμή της έφτασε στο απόγειό της. Οι αρχαίοι συγγραφείς εκφράζουν για το πρόσωπό του θαυμασμό που ξεπερνά οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο. Σημαντική ήταν η δημοτικότητά του, σε αντίθεση με τα αισθήματα απέχθειας για το Δομιτιανό, και η συμφιλιωτική και μετριοπαθής πολιτική του προς τη Σύγκλητο. Μοναδική ήταν και η γοητεία της προσωπικότητάς του. Οι στρατιώτες ήταν αφοσιωμένοι στον αυτοκράτορα που μοιραζόταν μαζί τους τα λάφυρα του πολέμου και έσχιζε τα ρούχα του για να δέσει τις πληγές τους. Προσέφερε άφθονα άρτο και θεάματα (panem et circenses) και ήξερε να ανεβάζει το ηθικό του λαού με τις νίκες του.
Πέθανε στις 8 Αυγούστου του 117 κατά τη διάρκεια εκστρατείας κατά των Πάρθων.

Στον Τραϊανό αποδίδονται δύο επιγράμματα της Παλατινής Ανθολογίας (το αμφισβητούμενο ΙΧ 388 και το ΧΙ 418).