Το κενό της φιλολογικής άγνοιας, απέναντι σ’ έναν πνευματικά διψασμένο λαό, πετάγονται να γεμίσουν οι διάφοροι Εψιλοφουκαράκηδες καί μπατιροψώρρες...

Είσοδος στον τάφο (τον λεγόμενο «Θόλο») του Ατρέα στο «Θησαυροφυλάκιο του Ατρέα» περ. 1250 π.Χ. στις Μυκήνες. Περισσότερα, εδώ.

Ο Ιάσων παρουσιάζει στον Πελία το χρυσόμαλλο δέρας. Περισσότερα, εδώ.

Έπη!… Μυθολογία!… Δραματουργία!… Ιστοριογραφία!…
Όσα κείμενά τους έφτασαν μέχρι τις μέρες μας (έστω καί κουτσουρεμένα), είναι τόσο γοητευτικά, που μας παρασέρνουν σε μιά ουτοπική θεώρηση του κόσμου. Θεωρούμε, δηλαδή, πως, εφ’ όσον οι ήρωες περάτωσαν τους άθλους τους, μετεβλήθησαν σε …αγάλματα!
Όπως στα ευρωπαϊκά μουσεία περπατάει κανείς σε μακρές στοές με ατέλειωτες κιονοστοιχίες, καί βλέπει διαρκώς (έως χασμουρητικής βαρεμάρας) αγάλματα διαφόρων «μεγάλων ανδρών» εκατέρωθεν, κάπως έτσι θεωρούμε κι εμείς ότι -ξέρω ‘γώ- οι Αργοναύτες γύρισαν πίσω, πάρκαραν την Αργώ, καί μετά ανέβηκαν σε βάθρα, καί… μαρμάρωσαν!
Κι όμως! Αυτοί οι άνθρωποι ήταν ζωντανοί – κι είχαν ζωή καί πρίν, καί μετά τους άθλους τους. Ούτ’ υπήρξαν πολύ διαφορετικοί από εμάς. Κάποτε γεννήθηκαν, πέρασαν βρεφική / νηπιακή / παιδική ηλικίες, πήραν μόρφωση, έκαναν φιλίες (κι έχθρες), έκαναν κάποιο...

Η συνέχεια εδώ